Πάπας Ζώσιμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Λίγο μετά την εκλογή του Ζώσιμου ο υπέρμαχος του [[Πελαγιανισμός|Πελαγιανισμού]], [[Κελέστιος]], που είχε καταδικαστεί από τον Ιννοκέντιο Α΄, έφτασε στη Ρώμη για να απολογηθεί ενώπιον του νέου Πάπα, μετά την απομάκρυνσή του από την [[Κωνσταντινούπολη]]. Το καλοκαίρι του 417, ο Ζώσιμος διεξήγε μία σύνοδο του ρωμαϊκού κλήρου στη [[Βασιλική του Αγίου Κλήμη]], ενώπιον της οποίας παρουσιάστηκε ο Κελέστιος. Τα επιχειρήματα που διατυπώθηκαν, από το διάκονο Παυλίνο, γραμματέα του [[Αμβρόσιος Μεδιολάνων|Αμβροσίου επισκόπου Μεδιολάνων]], χάρη στα οποία ο Κελέστιος καταδικάστηκε στην [[Καρθαγένη]] το 411, παρουσιάστηκαν και πάλι στη σύνοδο. Ο Κελέστιος αρνήθηκε να τα καταδικάσει, διακηρύσσοντας ταυτόχρονα ότι αποδεχόταν γενικά το δόγμα όπως αυτό παρουσιαζόταν στις επιστολές του Ιννοκέντιου και κάνοντας μία ομολογία πίστης, η οποία έγινε αποδεκτή. Η έξυπνη τακτική του Κελέστιου κέρδισε τον Πάπα, ο οποίος ανέφερε ότι δεν ήταν σίγουρος για το εάν οι αιρετικοί είχαν διατήρησε το ψευδές δόγμα που απέρριψε ο Ιννοκέντιος και ότι θεωρούσε την απόφαση των αφρικανών επισκόπων αν εναντιωθούν στον Κελέστιο βιαστική. Έχοντας αυτή την αίσθηση, έγραψε αμέσως στους επισκόπους της αφρικανικής επαρχίας, καλώντας οποιονδήποτε είχε να καταθέσει οτιδήποτε εναντίον του Κελέστιου να παρουσιαστεί στη Ρώμη μέσα σε δύο μήνες. Λίγο μετά από την ενέργειά του αυτή ο Ζώσιμος έλαβε από τον [[Πελάγιος|Πελάγιο]] μία ακόμη έντεχνα κατασκευασμένη ομολογία πίστεως, συνοδευόμενη από μία πραμάτειαπραγματεία για την [[ελεύθερη βούληση ]]. Ο Πάπας διεξήγε μία νέα σύνοδο του ρωμαϊκού κλήρου, στην οποία αναγνώστηκαν τα γραπτά του Πελάγιου. Οι έντεχνα επιλεγμένες φράσεις του Πελάγιου απέκρυψαν το αιρετικό περιεχόμενο των κειμένων, με αποτέλεσμα η σύνοδος να τα θεωρήσει ορθόδοξα και ο Ζώσιμος να γράψει ξανά στους αφρικανούς επίσκοπουςεπισκόπους υποστηρίζοντας τον Πελάγιο και επέπληξε τους κατηγόρους του, μεταξύ των οποίων ήταν και οι Γαλάτες επίσκοποι Ήρως και Λάζαρος. Ο αρχιεπίσκοπος [[άγιος Αυρήλιος|Αυρήλιος]] της Καρθαγένης διεξήγαγε αμέσως μία σύνοδο, η οποία έστειλε μία επιστολή στο Ζώσιμο στην οποία αποδεικνυόταν ότι ο Πάπας είχε εξαπατηθεί από τους αιρετικούς. Στην απάντησή του ο Ζώσιμος ξεκαθάρισε ότι δεν είχε λάβει ακόμη την οριστική του απόφαση, και ότι δεν θα το έκανε χωρίς να συμβουλευθεί τους αφρικανούς επισκόπους. Μετά την επόμενη συνοδική επιστολή της αφρικανικής συνόδου της [[1 Μαΐου|1ης Μαΐου]] του [[418]] προς τον Πάπα και μετά τα μέτρα που λήφθηκαν από τον αυτοκράτορα [[Ονώριος|Ονώριο]] κατά των Πελαγιανών, ο Ζώσιμος ανακάλυψε το πραγματικό πρόσωπο του Πελαγιανισμού. Εξέδωσε την ''Tractoria'', η οποία καταδίκασε τον Πελαγιανισμό και τους υποστηρικτές του.

Πέρα από τα γραπτά που ήδη αναφέρθηκαν, σώζονται ακόμη επιστολές του Ζώσιμου προς τους επισκόπους της [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|βυζαντινής]] επαρχίας της Αφρικής, οι οποίες αφορούν έναν καθαιρεθέντα επίσκοπο καθώς και προς τους επισκόπους της Γαλατίας και της [[Ισπανία|Ισπανίας]] με αφορμή τον [[Πρισκιλλιανός|Πρισκιλλιανισμό]] και τη χειροτονία στους διάφορους βαθμούς της ιεροσύνης. Το ''Liber Pontificalis'' αποδίδει στο Ζώσιμο ένα διάταγμα σχετικό με την ενδυμασία των διακόνων αφιέρωση των λαμπάδων του [[Πάσχα]] στις ενορίες της επαρχίας, καθώς και ένα διάταγμα που απαγόρευε στους κληρικούς να επισκέπτονται [[ταβέρνα|ταβέρνες]]. Τάφηκε στον επιτάφιο του αγίου Λόρενς στο Άγκρο Βεράνο.