Ατονικότητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα πρώτα ατονικά έργα του [[Άρνολντ Σένμπεργκ|Σένμπεργκ]] και των μαθητών του, [[Άλμπαν Μπεργκ|Μπεργκ]] και [[Άντον Βέμπερν|Βέμπερν]], έντονο ήταν το πρόβλημα της εξεύρεσης μιας καινούριας μουσικής «λογικής», πάνω στην οποία θα μπορούσαν να βασιστούν οι συνθέτες που ήθελαν να γράψουν μουσική χωρίς τονικό κέντρο. Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν ότι χωρίς κάποιο σημείο αναφοράς και χωρίς κάποιους «κανόνες», δεν μπορούσε να βρεθεί στήριγμα πάνω στο οποίο θα μπορούσε να βασιστεί μια εκτεταμένη μουσική δομή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, η ατονική μουσική στο πρώτο της στάδιο, που ονομάζεται συχνά «ελεύθερη ατονικότητα», να βασίζεται στο λόγο (μελοποίηση ποιημάτων), ή να είναι εξαιρετικά περιορισμένη σε έκταση (μουσικές μινιατούρες, διάρκειας μερικών δεκάδων δευτερολέπτων).

 

 

==Οργανωμένη ατονικότητα==