Ευνάπιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ποιά εποχή έζησε; |
Προσθ., αφαιρ. επέκτασης κ΄ επιμελ. |
||
Γραμμή 1:
Ο '''Ευνάπιος''' ([[346]]-[[414]]) ήταν Έλληνας [[φιλόσοφος]] της [[Νεοπλατωνισμός|νεοπλατωνικής]] Περγαμηνής σχολής (που είχε ιδρύσει ο [[Αιδέσιος]]) αλλά και ιστορικός από τις [[Σάρδεις]] της [[Λυδία|Λυδίας]] . Ήταν μαθητής του [[Χρυσάνθιος|Χρυσανθίου]] . Το [[362]] ο Ευνάπιος ήλθε στην Αθήνα όπου και υπήρξε μαθητής του ρήτορα [[Προαιρέσιος|Προαιρέσιου]] ενώ συνάμα μυήθηκε στα [[Ελευσίνια Μυστήρια]]. Το [[366]] επανήλθε στη πατρίδα του όπου και επιδόθηκε στο ιστορικό και φιλοσοφικό συγγραφικό του έργο καθώς και στην ιατρική. Το έργο του με τον τίτλο "Ευπόριστα" πρόσφερε στον φίλο του ιατρό [[Οειβάσιος|Ορειβάσιο]]. Υπήρξε πιστός της αρχαίας θρησκείας διακηρύσσοντας την εμμονή του ως "Έλληνες την θρησκείαν" ή "θεούς θεραπεύοντες κατά αρχαίον τρόπον". Θαύμαζε τον Αυτοκράτορα [[Ιουλιανός|Ιουλιανό]] και κατέκρινε τον [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μέγα Κωνσταντίνο]]. Το ιστορικό του έργο φέρεται υπό τον τίτλο "''Ιστορικά υπομνήματα''", "''Καθολικά της Ιστορίας''", "''Διεξοδικά της Ιστορίας''" ενώ ο τίτλος "''Ιστορία της μετά Δέξιππον νέα έκδοσις''" μαρτυρά ότι εκδόθηκε 2η φορά. Στην ιστορική του αφήγηση που αφορά την περίοδο από του θανάτου του Κλαύδιου του Β΄ μέχρι της Πουλχερίας, δεν διαφαίνεται πολιτική άποψη. Ο ίδιος αναφέρει επί τουτου: "''Τα πραχθέντα ότι μάλιστα δίχα τινός πάθους εις το αληθές αναφέροντα φράφειν''" (=γράφω τα πραχθέντα χωρίς κανένα πάθος, έχοντας οδηγό την αλήθεια).
Το [[396]] έγραψε το σχεδόν ολόκληρο διασωθέν σύγγραμμα "''Βίοι σοφιστών''" όπου περιλαμβάνονται οι βίοι των σοφιστών Πλωτίνου, Πορφυρίου, Ιάμβλιχου, Ιμέριου, Προαιρεσίου, Χρυσανθίου κ.λπ. στηριζόμενος και σε συγγράμματα προγενεστέρων. Τυγχάνει οπαδός του [[Νεοπλατωνισμός|Νεοπλατωνισμού]] αλλά φέρεται να κλείνει και προς τη κυνική φιλοσοφία εξυμνώντας ως προσομοιάζοντα με τον φιλόσοφο τη [[πήραν]] και το [[τριβώνιο]]. Στις περί ανθρώπου αντιλήψεις φαίνεται να ταλαντεύεται μεταξύ ''δαίμονα'', ''τύχη'' και ''πρόνοια''. Αν και ότι ο ίδιος πιστεύει πως αντιπροσωπεύει τον "αρχαίο τρόπο" και την "ευγαίνουσα μούσαν" το ύφος του φέρει τα γνωρίσματα της εξεζητημένης υπερβολής καθώς επίσης και να τελεί υπό την επίδραση του [[Φιλόστρατος|Φιλόστρατου]].
Τα διασωθέντα εκ των ιστορικών του έργων αποσπάσματα εξέδωσε ο Ντιντόρφ στη συλλογή: "Historici graeci minores", τους δε Βίους των Σωφιστών ο Μπυασονάντ.
[[Κατηγορία:Έλληνες φιλόσοφοι]]
| |||