Σταυροφορίες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{NPOV}}

{{Σταυροφορίες}}

 

Τα στρατεύματα των σταυροφόρων αποκαλούνταν με τίτλους όπως ο στρατός «του σταυρού», «του Χριστού», «του Κυρίου» και «της πίστης». Το σύμβολο του [[Σταυρός του Ιησού Χριστού|σταυρού]] ήταν το αναγνωριστικό σημείο των Σταυροφόρων, από το οποίο λάμβαναν και το προσφιλές τους όνομα. Οι Σταυροφόροι ονομάζονταν «οι στρατιώτες του Χριστού», προσκυνητές, λατ. ''περεγκρίνι'', και «οι έχοντες το σημείο του σταυρού», λατ. ''κρουσισιγκνάτι'' ή ''σιγκνατόρες''. Η συμμετοχή σε σταυροφορία σήμαινε ότι σταυροφόρος «έπαιρνε τον σταυρό» ή «έπαιρνε το σημείο του σταυρού». Από τους συγχρόνους τους δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι οι Σταυροφορίες ήταν θεϊκή αποστολή και μάλιστα περιγράφονταν ως «τα Έργα του Θεού, τα οποία επιτελούνταν μέσω των Φράγκων». Όσοι θανατώνονταν κατά τις σταυροφορικές εκστρατείες είχαν το προνόμιο ειδικού [[Συγχωροχάρτι|συγχωροχαρτιού]] για τις [[Αμαρτία|αμαρτίες]] που είχαν διαπράξει και θεωρούνταν στη συνείδηση του λαού μάρτυρες. Οι κληρικοί της εποχής προωθούσαν απόψεις όπως ότι οι δίκαιοι δεν έπρεπε να φοβούνται ότι θα τους καταλογιζόταν ως αμαρτία το να σκοτώσουν τον εχθρό του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]], ότι ο στρατιώτης του Χριστού μπορεί εκ του ασφαλούς να σκοτώσει και ακόμη περισσότερο να σκοτωθεί και ότι όταν ο στρατιώτης πεθάνει, ωφελεί τον εαυτό του ενώ όταν σφαγιάζει, ωφελεί τον Χριστό. Για τους κληρικούς ήταν αποδεκτό να συμμετέχουν στον πόλεμο εφόσον, όπως αναφέρει ο [[Θωμάς Ακινάτης]], το τρόπαιο δεν θα ήταν εγκόσμια οφέλη αλλά η άμυνα της [[Εκκλησία|Εκκλησίας]] ή των φτωχών και των καταπιεσμένων<ref>''Ιστορία της Χριστιανικής Εκκλησίας'' (History of the Christian Church), του Φίλιπ Σαφ (Philip Schaff), διαθέσιμη στο ίντερνετ [http://www.ccel.org/s/schaff/history/5_ch07.htm εδώ], στον ιστότοπο [http://www.ccel.org ccel.org].</ref>.