Μεταγλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το ζήτημα της λογοτεχνίας: Η λογοτεχνία όντας το ερευνητικό αντικείμενο της [[γραμματολογίας]] αποτελείται από γλώσσα. Η γλώσσα αυτή κινείται στο α' θεωρητικό επίπεδο ή στο β΄; Είναι δηλαδή αντανάκλαση ή αντανάκλαση της αντανάκλασης; Σύμφωνα με τον Γεώργιο Βελουδή η γλώσσα αποτελεί την " πρώτη ύλη " της [[λογοτεχνίας]], οπότε θεωρείται σχεδόν συνώνυμη με το αντικείμενο, είναι το ίδιο το γνωστικό και ερευνητικό αντικείμενο. Έτσι, ανήκει σύμφωνα με αυτή τη θεώρηση στη "γλωσσική και θεωρητική βαθμίδα 0". Παράλληλα, η γλώσσα που χρησιμοποιεί η λογοτεχνία δεν είναι κυρίως γλώσσα αλλά γλώσσα στην αισθητική της ύπαρξη, γλώσσα που δεν έχει καθαρά επικοινωνιακό ρόλο. Έτσι, η γλώσσα, η ορολογία, τα ιδιαίτερα θεωρητικά μέσα για την ανάπτυξη της γραμματολογίας, με άλλα λόγια οι ειδικές μέθοδοι είναι η α' θεωρητική γλώσσα και κινείται στο α' θεωρητικό επίπεδο. Η γλώσσα όμως που χρησιμοποιούμε για την περιγραφή της επιστήμης αυτής, η θεωρία της γραμματολογίας, οι βασικοί ορισμοί, η περιγραφή της συστηματικότητας και της μεθοδολογίας απαντούν στην β' θεωρητική γλώσσα και κινούνται εύλογα στο β' θεωρητικό επίπεδο. Όταν επομένως μιλούμε για τη θεωρία της γραμματολογίας, ήτοι θεωρία λογοτεχνίας μιλάμε στην ουσία για μια "μεταγραμματολογία", δηλαδή περιγράφουμε την επιστήμη, κλάδους και μεθόδους της, δεν την υπηρετούμε πρακτικά. ( κάτι που θα κάναμε αν περιγράφαμε τα στάδια μιας ερευνητικής διαδικασίας ή αν αναφερόμαστε στα πορίσματα μιας έρευνας ή ενός πειράματος).