|
Για το σκοπό αυτό ο Γκλομπότσνικ δημιούργησε δυο τμήματα στο επιτελείο του: Το ένα, με επικεφαλής τον Ταγματάρχη (Sturmbannführer των SS Χέρμαν Χέφλε (Hermann Hoefle), είχε την ευθύνη του συντονισμού των ανδρών και των μέσων που απαιτούνταν για τις μεταγωγές των θυμάτων. To δεύτερο τμήμα, με επικεφαλής τον Λοχαγό της Αστυνομίας [[Κρίστιαν Βιρτ]] (Christian Wirth) ήταν υπεύθυνο για την κατασκευή και συντήρηση των απαιτούμενων εγκαταστάσεων στα τρία κέντρα εξόντωσης (Τρέμπλινκα, Ζομπίμπορ και Μπέλζεκ).
[[Image:KrematoriumMajdanek.JPG|right|thumb|250px|Το κρεματόριο του ΜάζντανεκΜαϊντάνεκ]]
Η διαδικασία εξόντωσης ήταν παρόμοια με αυτή που ακολουθούνταν ήδη στα Στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας και της Αυστρίας. Στα νεοδημιουργημένα στρατόπεδα, ωστόσο, του [[ΜάζντανεκΜαϊντάνεκ]], του [[Στρατόπεδο εξόντωσης Ζομπίμπορ|Ζομπίμπορ]], του [[Στρατόπεδο εξόντωσης Μπέλζεκ|Μπέλζεκ]] και της [[Στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα|Τρεμπλίνκα]] απλουστεύθηκε σημαντικά η διαδικασία, ώστε να διευκολύνει τις μαζικές δολοφονίες σε σύντομο χρόνο: Τις περισσότερες φορές, μόλις έφθανε μεταφορικό μέσο φορτωμένο με Εβραίους (συνήθως τρένο), οι νεοαφιχθέντες οδηγούνταν αμέσως στους [[Θάλαμος Αερίων|θαλάμους αερίων]], όπου και θανατώνονταν. Προηγουμένως είχαν λεπτομερειακά καταγραφεί (αργότερα συμπληρωνόταν και ο τρόπος θανάτου), είχαν υποχρεωθεί να εκδυθούν τελείως και όλα τους τα κινητά υπάρχοντα κατάσχονταν - σύμφωνα με νόμο τα κατασχεθέντα αντικείμενα γίνονταν ιδιοκτησία της Τράπεζας της Γερμανίας. Υπολογίζεται ότι τα αντικείμενα αυτά, μαζί με τα τεχνητά δόντια από χρυσό, που αφαιρούνταν μετά τον θάνατό τους από συνεργεία άλλων κρατουμένων, απέφεραν στην Τράπεζα (δηλ. στην [[Ναζιστική Γερμανία]]) το ποσό των 180.000.000 μάρκων της εποχής (περίπου 550.000.000 σημερινά ευρώ). Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων των Στρατοπέδων εξόντωσης, που δημιουργήθηκαν στα πλαίσια της Επιχείρησης Ράινχαρντ, υπολογίζεται σε δύο περίπου εκατομμύρια, ενώ, αν υπολογιστούν και τα θύματα του [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]], ο αριθμός υπερβαίνει τα τρία εκατομμύρια<ref>[http://www.ushmm.org/wlc/article.php?lang=en&ModuleId=10005372 Μουσείο Ολοκαυτώματος Η.Π.Α.]</ref>. Να σημειωθεί ότι η διαδικασία διέφερε ελαφρά στα στρατόπεδα εξόντωσης: Στο [[Στρατόπεδο εξόντωσης Κέλμνο]] χρησιμοποιήθηκαν τα αποκαλούμενα "gas vans", αυτοκίνητα που είχαν μετατραπεί σε θαλάμους αερίων και χρησιμοποιούσαν μονοξείδιο του άνθρακα<sup>.</sup> ήταν το μόνο στρατόπεδο με "κινητούς" θαλάμους αερίων - στα υπόλοιπα χρησιμοποιούνταν σταθερές κατασκευές. Στο Μπέλζεκ, το Ζομπίμπορ και στην Τρεμπλίνκα, ως μέσο εξόντωσης στους θαλάμους χρησιμοποιήθηκε μονοξείδιο του άνθρακα, στο [[Μαϊντάνεκ]] [[μονοξείδιο του άνθρακα]] και [[Κυκλώνας Β]] και στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]] [[Κυκλώνας Β]]<ref>Henry Friedlander, The Origins of Nazi Genocide: From Euthanasia to the Final Solution, University of North Carolina Press, Chapel Hill & London, 1995, ISBN 0-8078-2208-6</ref>
[[Image:Hoefletelegram.jpg|left|thumb|250px|Τηλεγράφημα του Χέφλε προς τον [[Άντολφ Άιχμαν|Άιχμαν]], στο οποίο αναφέρει ότι ο συνολικός αριθμός των μεταχθέντων στα κέντρα εξόντωσης μέχρι το τέλος του 1942 ανέρχεται σε 1.274.166 άτομα]]
|
