Γνωσιολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: H '''Γνωσιολογία''' είναι κλάδος της φιλοσοφίας που μελετάει την ουσία, τις μορφές, τις πηγές, τις δυ…
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
H '''Γνωσιολογία''' είναι κλάδος της φιλοσοφίας που μελετάει την ουσία, τις μορφές, τις πηγές, τις δυνατότητες, την αξία και τα όρια της αληθινής γνώσης του εξωτερικού κόσμου και του "Εγώ". Αποσπάστηκε σαν αυτοτελής επιστήμη στα μέσα του 19ου αιώνα, αποσπώντας από τη [[μεταφυσική]] το γνωσιολογικό πρόβλημα.
 
Κατευθύνσεις της γνωσιολογίας είναι : ο [[εμπειρισμός]], ο [[εμπειριοκριτικισμός]], ο [[ιδεαλισμός]], ο [[κριτικισμός]], ο [[φαινομεναλισμός]], ο [[θετικισμός]], ο [[πραγματισμός]], ο [[ρεαλισμόςφιλοσοφικός (φιλοσοφία)ρεαλισμός|ρεαλισμός]], ο [[σκεπτικισμός]] και η [[αισθησιαρχία]]. Όλα τα παραπάνω ρεύματα διαμορφώθηκαν από τη διαφορετική εξήγηση που δίνουν στο πρόβλημα της πηγής της γνώσης<ref>Αθήνα 1980, Αστήρ, Λεξικό Φιλοσοφικών Όρων, Αγησίλαος Σπ.Ντόκας, Γνωσιολογία </ref>.
 
Η [[υλισμός|υλιστική]] γνωσιολογία ξεκινάει από το αξίωμα ότι τα αντικείμενα, τα πράγματα, τα σώματα υπάρχουν έξω και ανεξάρτητα από εμάς, δηλαδή ότι είναι εικόνες του εξωτερικού κόσμου. Η [[ιδεαλισμός|ιδεαλιστική]] φιλοσοφία υποστηρίζει ότι η γνώση είναι αντανάκλαση της "ιδέας" ([[αντικειμενικός ιδεαλισμός]]), ότι τα αντικείμενα δεν είναι παρα συμπλέγματα αισθημάτων ([[υποκειμενικός ιδεαλισμός]]) και ότι είναι αδύνατον να γνωρίσουμε τον κόσμο ([[αγνωστικισμός]])<ref>Αθήνα 1963, Εκδόσεις Κ.Αναγνωστίδη, Πλήρες Μικρό Φιλοσοφικό Λεξικό, Μ.Ροζενταλ - Π.Γιουντιν </ref>.