Ο '''Δεσπότης Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος''' ([[1407]]-[[1443]]) ήταν γιος του αυτοκράτορα [[Μανουήλ Β'|Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου]] ([[1391]]-[[1425]]) και ανιψιός του προκατόχου του [[Θεόδωρος Α' Παλαιολόγος|Θεοδώρου Α΄ Παλαιολόγου]] ([[1383]]-[[1407]]). Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] περί το [[1396]]. Μετά το θάνατο του θείου του Θεοδώρου τον διαδέχτηκε στην ηγεμονία της Πελοποννήσου, λόγω όμως του νεαρού της ηλικίας του επιτροπευόταν από τον [[πρωτοστράτορα]] [[Μανουήλ Φραγκόπουλο]]. Μέχρι το [[1415]] περίπου έντονη ήταν η συμμετοχή του αυτοκράτορα Μανουήλ στη διοίκηση του δεσποτάτου, εξασφαλίζοντας την υποταγή του Γενουάτη Κεντυρίωνα Ζακκαρία και άλλων τοπικών αρχόντων. Επίσης ενδιαφέρθηκε για την ανοικοδόμηση του τείχους[[Εξαμίλιον τουτείχος|εξαμιλίου Εξαμιλίουτείχους]] στον Ισθμό. Μετά το 1415 ο Μανουήλ ανεχώρησε οριστικά για την Κωνσταντινούπολη αφήνοντας τον διάδοχο Ιωάννη σαν βοηθό του Θεοδώρου. Μετά το [[1418]] ο Ιωάννης ανεχώρησε και τη θέση του στο δεσποτάτο, ως συνεργάτη του Θεοδώρου, ανέλαβε ο Θωμάς Παλαιολόγος. Το [[1422]] ο Θεόδωρος απέτυχε να αντιμετωπίσει την εισβολή των Τούρκων στην Πελοπόννησο. Αργότερα ασχολήθηκε με την απόσπαση εδαφών από τους Φράγκους. Το [[1427]] εκδήλωσε την πρόθεση να παραιτηθεί και να ασπαστεί το μοναχισμό. Όταν όμως έφτασε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος από την Κωνσταντινούπολη για να τον διαδεχτεί αρνήθηκε να αποχωρήσει. Αργότερα μετά την κατάκτηση ολόκληρης της Πελοποννήσου από τον Κωνσταντίνο αποφασίστηκε να διαιρεθεί το δεσποτάτο σε 3 μέρη και ο Θεόδωρος περιορίστηκε στο 1/3 με έδρα το [[Μυστρά]]. Το [[1443]] παραιτήθηκε από τις κτήσεις του με αντάλλαγμα κάποιες θέσεις στη Θράκη, με έδρα τη [[Σηλυβρία]]. Στόχος του ήταν να είναι κοντά για να διαδεχτεί τον άκληρο [[Ιωάννη Η΄]]. Όμως πέθανε τον Ιούνιο του [[1448]], λίγους μήνες πριν από τον Ιωάννη, τον οποίον τελικά διαδέχτηκε ο Κωνσταντίνος. Στα χρόνια της ηγεμονίας του ο Μυστράς γνώρισε μεγάλη πολιτιστική λάμψη, αναδεικνυόμενος σε ένα από τα λαμπρότερα κέντρα του Ελληνικού κόσμου, επί των ημερών του μάλιστα έδρασε στην περιοχή ο [[Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός]]. Συχνά παρουσιάζεται ως προστάτης των γραμμάτων αλλά ταυτόχρονα και ως ένας θρησκόληπτος και κυκλοθυμικός. Όμως είναι σαφές πως στο Μυστρά οι περιστάσεις δεν του επέτρεψαν να αναπτύξει δράση και γρήγορα επισκιάστηκε από τον αδελφό του Κωνσταντίνο, έτσι οι κρίσεις γι’ αυτόν, προερχόμενες κυρίως από το Σφραντζή, που ήταν πιστός φίλος του Κωνσταντίνου, δεν μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε πλήρως τον χαρακτήρα του. Εν τέλει παρέμεινε πάντοτε στη σκιά των αδελφών του Ιωάννη, Κωνσταντίνου και Θωμά.
