Ράινχαρντ Σέερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: sl:Reinhard Scheer
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Ράινχαρντ Σέερ''' (''Reinhard Scheer'') ήταν [[γερμανία|Γερμανός]] αξιωματικός του [[πολεμικό ναυτικό|πολεμικού ναυτικού]]. Γεννήθηκε στις [[30 Οκτωβρίου]] [[1863]] στην πόλη [[Ομπερκίρχεν]], κοντά στο [[Αννόβερο]] και ήταν γιος του εφημέριου Γιούλιους Σέερ και της Μαρία Ράινχαρντ. ΞεκίνησεΦοίτησε τηστην Αυτοκρατορική Ναυτική σταδιοδρομίασχολή του Κιέλου ως δόκιμος το 1879, φτάνοντας μέχρι το βαθμό του ναυάρχου. Διακρίθηκε για τη φιλομάθειά του την εργατικότητα και τη προσήλωση στο καθήκον.
 
Υπήρξε από τους σημαντικότερους συνεργάτες του αρχιναυάρχου Τίρπιτς, του δημιουργού του Αυτοκρατορικού γερμανικού Ναυτικού. Ο Σέερ προήχθη αντιναύυαρχος λίγο πριν το έσπασμα του ΄μεγάλου πολέμου
Τον Ιανουάριο του 1916, κατά τη διάρκεια του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], διορίστηκε διοικητής της Γ' μοίρας θωρηκτών του Στόλου Ανοικτής Θάλασσας του [[Γερμανικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό|Γερμανικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού]]. Στα τέλη Μαΐου του ίδιου έτους ανέλαβε Αρχηγός του Στόλου όπου εμφυσώντας θέρρος και τόλμη στα πληρώματα των πλοίων του οδήγησε το στόλο στη μοναδικήστην έξοδό του στη [[Βόρεια Θάλασσα]] και σε σύγκρουση, στις [[31 Μαΐου]] [[1916]], με τον μητροπολιτικό στόλο του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία έμεινε γνωστή ως [[ναυμαχία της Γιουτλάνδης]]. Στη σύγκρουση αυτή, οι Γερμανοί κατάφεραν να επιφέρουν σοβαρές απώλειες στους Βρετανούς, βρέθηκανσχεδόν διπλάσιες απ΄ όσες υπέστησαν αυτοί, πλην όμως βρέθηκαν πολύ κοντά στην κύκλωση και την ολοκληρωτική καταστροφή. Η αριστοτεχνική όμως εκτέλεση του ελιγμού της "διαδοχικής υποστροφής" της λεγόμενης '''ες''' (), σε συνδυασμό με την άριστη οργάνωση του ναυτικού πυροβολικού των πλοίων του και της "συνεννόησης" που τηρούσε με αυτά κατάφερε και ξέφυγε δύο φορές από τη "λαβίδα" που εφάρμοζε ο αγγλικός Μεγάλος Στόλος.
 
Αν και αυτή η καθαυτή η επιτυχία ελιγμού δεν αποτέλεσε νίκη, η γερμανική πλευρά προπαγάνδιζε τηκαι διασάλπιζε ως σπουδαία γερμανική νίκη, ενώ ο ίδιος συμπέρανε οριστικά ότι ήταν αδύνατη η επικράτηση του στόλου επιφανείας στη Βόρεια Θάλασσα έναντι των Βρετανών χωρίς υποβρυχιακή κάλυψη. Έγινε έτσι θερμός υποστηρικτής του ολοκληρωτικού [[υποβρυχιακός πόλεμος|υποβρυχιακού πολέμου]].
 
Τον Αύγουστο του 1918 προήχθη σε αρχηγό Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. Έπεσε σε δυσμένεια μετά την εξέγερση των πληρωμάτων στο [[Κίελο]] τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου. Αποστρατεύτηκε λίγο πριν το τέλος του πολέμου.