Ιωάννης Κουρκούας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 12:
Η δράση του Κουρκούα ξεκινά αμέσως με την ανάληψη της αρχιστρατηγίας στο ανατολικό μέτωπο ([[923]]). Το ίδιο έτος συνέτριψε την εξέγερση του Βάρδα Βοήλα, στρατηγού του θέματος της Χαλδίας, κοντά στην [[Θεοδοσιούπολη]] (σημερινό [[Ερζερούμ]] της Ανατολικής [[Τουρκία|Τουρκίας]]). Στην καταστολή της στάσης έλαβε στάσης έλαβε σημαντική βοήθεια από τον αδερφό του Θεόφιλο, ο οποίος θα αποδειχθεί σημαντικός αρωγός στο μέλλον κατά τις συνεχείς εκστρατείες κατά των [[Μουσουλμάνος|μουσουλμάνων]].
Το επόμενο έτος συνήφθη διετής ανακωχή μεταξύ Βυζαντινών και Αράβων. Η αυτοκρατορία βρισκόταν ήδη από το [[894]] σε σφοδρή αντιπαράθεση με τους [[Βουλγαρία|Βουλγάρους]], που υπό τον ικανότατο και ορμητικό τσάρο [[Συμεών Α' της Βουλγαρίας|Συμεών]] είχαν καταλάβει και ερημώσει μεγάλο τμήμα των βαλκανικών βυζαντινών κτίσεων. Ο πόλεμος στα [[Βαλκάνια]] έληξε το [[927]] με τον θάνατο του Βουλγάρου ηγεμόνα και οι Βυζαντινοί "έστρεψαν την προσοχή τους προς
Το 926 οι αυτοκρατορικές δυνάμεις υπό τον Κουρκούα καταπάτησαν την βυζαντινοαραβική συνθήκη και εισέβαλαν στα εδάφη του [[Χαλιφάτο|Χαλιφάτου]] της [[Βαγδάτη|Βαγδάτης]]. Η τολμηρή εκστρατεία είχε ως στόχο την οχυρότατη μεθοριακή πόλη [[Μελιτηνή]] (Μαλάτεια- Malatya της Αν. Τουρκίας) και έγινε σε συνεργασία με αρμενικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον Αρμένιο στρατηγό Μέλιο. Οι κάτοικοι της πόλης ζήτησαν βοήθεια από τον [[Χαλίφης|Χαλίφη]] της Βαγδάτης, που όμως δεν έφτασε ποτέ. Έτσι η πόλη κυριεύθηκε (όχι όμως και το φρούριό της) από τα χριστιανικά στρατεύματα που αποχώρησαν με πλήθος ομήρων και μόνον αφού έλαβαν διαβεβαιώσεις περί ειρήνης και υποτέλειας από τον εμίρη της Αμπού Χάφς («Απόχαψ» κατά τον [[Ιωάννη Σκυλίτζη|Ιωάννη Σκυλίτζη]]). Μάλιστα ο Αμπού Χάφς και ο στρατηγός του, Αμπού Σαλάθ («Αποσαλάθ»), μετέβησαν στην Κωνσταντινούπολη όπου συνομολόγησαν ειρήνη και συμμαχία με τον Ρωμανό.
| |||