Υπερδύναμη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην προσεχή περίοδο ο [[ανταγωνισμός των εξοπλισμών]] μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων εντάθηκε. Η απόκτηση του [[πυρηνικά όπλα|πυρηνικού όπλου]] από την ΕΣΣΔ το [[1949]], η εκτόξευση του [[Σπούτνικ 1]], επέφεραν ανάλογα αποτελέσματα: οδήγησαν τους λήπτες των αποφάσεων στην [[Ουάσινγκτον]] στον παράλογο ίσως φόβο «πυραυλικού χάσματος» με την ΕΣΣΔ και στην ανάγκη να αποκατασταθεί το κύρος των ΗΠΑ στην «παγκόσμια κοινή γνώμη». Το υπόμνημα NSC-68 του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ ζητούσε επιτακτικά την αύξηση της γενικής κατά ξηρά, θάλασσα και αέρα δύναμης των ΗΠΑ ώστε να περιοριστεί η εξάρτησή τους από τα πυρηνικά όπλα. <ref>John Lewis Gaddis, Strategies of Containment. A Critical Appraisal of Postwar American National Security Policy, Oxford University Press, 1982</ref>. Στη [[δεκαετία 1960|δεκαετία του 1960]] η μια υπερδύναμη είχε εξασφαλίσει τη δυνατότητα εξάλειψης της άλλης και αντιστρόφως. Αυτή η πυρηνική ισορροπία του τρόμου, την οποία η ανθρωπότητα βίωσε τόσο έντονα με την [[κρίση της Κούβας]] το [[1962]], δημιούργησε μια κατάσταση που αποκαλέστηκε MAD ή Αμοιβαίως Εξασφαλισμένη Καταστροφή. Το γεγονός αυτό μαζί με την αμερικανική ήττα στο [[Πόλεμος του Βιετνάμ|Βιετνάμ]] και τη σινοσοβιετική διένεξη, συνέβαλε ώστε η [[δεκαετία 1970|δεκαετία του 1970]] να χαρακτηριστεί από [[ύφεση]] (détente) μεταξύ των υπερδυνάμεων. Παράλληλα ήδη από τη δεκαετία του 1960 η ανάδειξη ανταγωνιστικών προς τις ΗΠΑ κέντρων οικονομικής ισχύος στην [[Ευρώπη]] και την [[Ιαπωνία]] εξασθένησε την αμερικανική ηγεμονία στον τομέα της πολιτικής οικονομίας. Ωστόσο ο [[Σοβιετικός πόλεμος στο Αφγανιστάν|πόλεμος του Αφγανιστάν]] και η συντηρητική επανάσταση του [[Ρόναλντ Ρήγκαν|Ρόναλντ Ρέιγκαν]] τη [[δεκαετία 1980|δεκαετία του 1980]] σήμαναν μια αμερικανική πολεμική εναντίον της «Αυτοκρατορίας του Κακού» δηλαδή της προβληματικής πια σε όλους τους τομείς πλην του στρατιωτικού, ΕΣΣΔ. Ο κόσμος τη δεκαετία του 1980 ήταν σαφώς λιγότερο διπολικός απ’ ότι τις προηγούμενες δεκαετίες.