Σταυροφορίες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναίρεση έκδοσης 1455582 από τον Ειδικό:Contributions/79.166.185.14 (Συζήτηση χρήστη:79.166.185.14) |
μ Αναίρεση έκδοσης 1455571 από τον Ειδικό:Contributions/79.166.185.14 (Συζήτηση χρήστη:79.166.185.14) |
||
Γραμμή 17:
Οι σταυροφόροι κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ το [[1099]],και ίδρυσαν τις δικές τους ηγεμονίες στην Ανατολή. Η δύναμή τους, όμως, δεν ήταν ποτέ πολύ μεγάλη, καθώς αποτελούσαν την μειοψηφία του πληθυσμού, και σταδιακά βρέθηκαν σε θέση άμυνας. Τους δύο αιώνες που παρέμειναν στην περιοχή επωφελήθηκαν και αυτά που έμαθαν, τα διέδωσαν, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, στις πατρίδες τους. Έμαθαν τον αραβικό πολιτισμό, εκτίμησαν την [[ιατρική]] και πολλοί από αυτούς στα κάστρα τους ζούσαν σαν μουσουλμάνοι, φορώντας ανατολίτικα ρούχα, κάνοντας λουτρά και γευόμενοι την ανατολίτικη κουζίνα. Καλλιεργήθηκαν πνευματικά και έγιναν πραγματικοί ευγενείς άρχοντες. Βελτίωσαν και αυτοί με τη σειρά τους τις πολεμικές τους μεθόδους αλλά τελικά εκδιώχθηκαν από την Ανατολή. Ακόμη, ιδρύθηκαν 3 θρησκευτικά-πολεμικά τάγματα που θα επηρέαζαν σε μεγάλο βαθμό την πορεία των σταυροφοριών. Αυτά ήταν το τάγμα των [[Ναΐτες|Ναϊτών]],το τάγμα των [[Ιωαννίτες Ιππότες|Ιωαννιτών]] και το τάγμα των [[Τεύτονες Ιππότες|Τευτόνων]] Ιπποτών.Υπήρχαν και άλλα τάγματα όμως αυτά ήταν τα πιο γνωστά διότι ήταν και τα πιο ισχυρά. Όλα τα τάγματα προέρχονταν από όλη την Ευρώπη. Οι Ναίτες φορούσαν άσπρη φορεσιά με κόκκινο σταυρό,οι Ιωαννίτες μάυρη φορεσιά με άσπρο σταυρό και οι Τεύτονες άσπρη φορεσιά με μάυρο σταυρό.Οι περισσότεροι Ιωαννίτες υπήρχαν στο Πριγκιπάτο της Αντιόχειας,οι Ναΐτες στο Βασίλειο της Ιερουσαλήμ ενώ οι Τεύτονες κυρίως στην ανατολική Ευρώπη.Υπήρχαν όμως και άλλοι που πολεμήσαν ενάντια των Σαρακηνών.
Ένα πολύ σημαντικό μάθημα ήταν αυτό που πήραν οι βασιλείς. Πριν τις σταυροφορίες, σε όλη σχεδόν τη Δυτική Ευρώπη, οι κόμητες και οι δούκες ήταν αυτοί που είχαν την ουσιαστική εξουσία, και η επιρροή της [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Καθολικής Εκκλησίας]] ήταν αδιαμφισβήτητη.Ο βασιλιάς στις περισσότερες χώρες ήταν ένα συμβολικό πρόσωπο με μικρή εξουσία και πολύ λίγα εδάφη.Ζητούσε από τους φεουδάρχες να τον βοηθήσουν σε περίπτωση πολέμου και δεν τους διέτασε.Οι φεουδάρχες ήταν ελεύθεροι να διεξάγουν τους δικούς τους πολέμους, και στην περίπτωση που πολεμούσαν με ένα φεουδάρχη από το ίδιο βασίλειο, ο βασιλιάς έπαιζε απλώς το ρόλο του διαιτητή. Όμως, στην Ανατολή παρατήρησαν τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες και τους μουσουλμάνους ηγεμόνες που είχαν απόλυτη και ουσιαστική δύναμη σε ότι αφορούσε τις επικράτειές τους, ακόμη και πάνω στον κλήρο, και θέλησαν να τους μιμηθούν. Αυτό το τελευταίο, οδήγησε στην αποδυνάμωση της επιρροής της Καθολικής Εκκλησίας, που με τον καιρό και με τους λανθασμένους χειρισμούς ορισμένων παπών έχανε όλο και πιο πολύ τη δύναμή της, αλλά και στη δημιουργία των σύγχρονων εθνών. Στην [[Α' Σταυροφορία]] όλοι ανεξαιρέτως, από όπου και αν κατάγονταν, έφεραν στο μπράτσο τους τον κόκκινο [[Σταυρός|σταυρό]]. Στην [[Γ' Σταυροφορία]], οι [[Γαλλία|Γάλλοι]] έφεραν κόκκινο σταυρό, όσοι ήταν από τη [[Φλάνδρα]] και τη [[Λωραίνη]] έφεραν πράσινο σταυρό, και οι [[Αγγλία|Άγγλοι]] άσπρο σταυρό σε κόκκινο φόντο, σημάδι ότι δε συμμετείχαν απλά ως ''στρατιώτες της Πίστης'', αλλά και ότι ο κάθε λαός συμμετείχε υπό τη δική του σημαία.
==Υποσημειώσεις==
| |||