Ρωμαϊκή μυθολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της έκδοσης 190.50.49.217, επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Αντιγόνη |
|||
Γραμμή 2:
Η '''Ρωμαϊκή [[μυθολογία]]''' είναι δυνατόν να εξεταστεί σε δύο διακριτά τμήματα. Το ένα τμήμα της, ύστερο και φιλολογικό, σχετίζεται κυρίως με τις επιδράσεις που δέχθηκε από την [[Ελληνική μυθολογία]]. Το άλλο κυρίως πρώιμο και λατρευτικό, λειτουργούσε με έναν τρόπο διαφορετικό από εκείνον της Ελληνικής μυθολογίας.
==Η φύση του πρώιμου ρωμαϊκού μύθου==
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι αρχαίοι Ρωμαίοι δεν είχαν μύθους, έως ότου τουλάχιστον οι ποιητές τους άρχισαν να δανείζονται τα ελληνικά πρότυπα στην ύστερη περίοδο της ρωμαϊκής δημοκρατίας. Ως αποτέλεσμα οι Ρωμαίοι δεν είχαν τους αναγκαίους κοσμογονικούς μύθους και αλληλοδιαπερώμενες αφηγήσεις για τους θεούς τους, όπως για παράδειγμα η [[Γιγαντομαχία]] ή η [[Τιτανομαχία]].
Αυτό που διέθεταν, όμως, οι Ρωμαίοι -πιθανώς εξαιτίας της αλληλεπίδρασής τους με τους [[Ετρούσκοι|Ετρούσκους]] ήταν:
*ένα, υψηλά ανεπτυγμένο τελετουργικό σύστημα, ομάδες ιερέων και "συμπλέγματα" σχετικών θεοτήτων, κυρίως συνδεδεμένων με την φύση.
*ένα πλούσιο πλέγμα [[ιδρυτικός μύθος|ιδρυτικών μύθων]] για την ίδρυση και την άνοδο της πόλης τους, στο οποίο εμπλέκονταν και ανθρώπινοι χαρακτήρες, με θεϊκές παρεμβάσεις κατά περίπτωση.
===Πρώιμη μυθολογία για τους θεούς===
Το ρωμαϊκό διανοητικό πρότυπο ανέπτυξε έναν πολύ διαφορετικό τρόπο καθορισμού και σκέψης περί της έννοιας της θεότητας από αυτόν που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, αν ρωτούσε κανείς έναν Έλληνα για τη [[Δήμητρα (μυθολογία)|Δήμητρα]], πιθανώς να απαντούσε με τον πολύ γνωστό μύθο της θλίψης της για την αρπαγή της Περσεφόνης από τον [[Άδης (μυθολογία)|Πλούτωνα]].
Ένας αρχαίος Ρωμαίος, αντίθετα, θα σας έλεγε ότι η [[Κέρες]]-Δήμητρα είχε έναν επίσημο ιερέα που ονομαζόταν ''φλάμις'' (flamen), δηλαδή ''στεφανηφόρος'', που ήταν νέος ανάμεσα στους ιερείς του [[Γιούπιτερ|Δία Jupiter]] αλλά αρχαιότερος ανάμεσα στους ιερείς της [[Φλόρα (μυθολογία)|Φλόρας]] και της [[Πομόνα (μυθολογία)|Πομόνας]]. Πιθανώς, επίσης, να σας έλεγε ότι η θεά αποτελεί τριάδα μαζί με άλλους δύο αγροτικούς θεούς, τον [[Λίμπερ (μυθολογία)|Λίμπερ]] και την [[Λίμπερα (μυθολογία)|Λίμπερα]]. Κατόπιν θα συνέχιζε να αραδιάζει όλους τους ελάσσονες θεούς με τις ιδιότητές τους: Sarritor (ωρίμανση), Messor (συγκομιδή), Convector (μεταφορά), Conditor (αποθήκευση), Insitor (σπορά) και πολλούς άλλους.
Έτσι διαμορφώθηκε η Ρωμαική "μυθολογία", τουλάχιστον όσον αφορά στους θεούς, όχι από αφηγήσεις της θεϊκής ''επιφάνειας'' αλλά με διασυνδέσεις και περίπλοκες εσωτερικές σχέσεις ανάμεσα στους θεούς και τους θεούς ή τους θεούς και τους ανθρώπους.
Η αρχική [[θρησκεία]] της πρώιμης περιόδου τροποποιήθηκε με την πρόσθεση πολλών και αντικρουόμενων πίστεων στους ύστερους χρόνους. Παρότι φαίνεται ίσως παράδοξο η [[Ρώμη]] ως [[δημοκρατία]] και η Ρώμη των [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|αυτοκρατορικών]] χρόνων υπήρξε ίσως το πλέον ανεξίθρησκο κράτος εκείνων αλλά και πολλών μεταγενέστερων αιώνων. Ο κύριος όγκος του μυθολογικού υλικού που υιοθέτησαν οι Ρωμαίοι ανήκει κυρίως στην [[Ελληνική μυθολογία]]. Όλα όσα διασώθηκαν για την αρχαία θρησκεία δεν τα μαθαίνουμε από σύγχρονές τους μαρτυρίες, αλλά από την προσπάθεια μεταγενέστερων να διασώσουν τις αρχαίες παραδόσεις από την λήθη στην οποία εγκαταλείπονταν, όπως ο [[Μάρκος Τερέντιος Βάρρων|Βάρρων]], (Varro), λόγιος του 1ου μ.Χ. αιώνα. Άλλοι κλασικοί συγγραφείς όπως ο ποιητής [[Οβίδιος]] στο ''Fasti'' (Εορταστικό ημερολόγιο), επηρεάστηκαν πολύ από τον [[Ελληνιστικός πολιτισμός|Ελληνιστικό πολιτισμό]] και στα έργα τους χρησιμοποιούσαν συχνά ελληνικές πίστεις προκειμένου να γεμίσουν τα κενά της ρωμαϊκής παράδοσης.
===Πρώιμη μυθολογία για τη ρωμαϊκή "ιστορία"===
Σε αντίθεση με τον μαρασμό του αφηγηματικού υλικού για τους θεούς, οι Ρωμαίοι διέθεταν έναν πυκνό ιστό ημιιστορικών μύθων για την ίδρυση και την ανάπτυξη της πόλης τους. Αρχέγονοι βασιλείς σαν τον [[Ρωμύλος|Ρωμύλο]] και τον [[Νουμάς|Νουμά]] (Numa) ήταν σχεδόν μυθικοί στη φύση τους, ενώ το μυθολογικό υλικό φθάνει ακόμα και στα πρώτα χρόνια της δημοκρατίας. Επιπρόσθετα σε αυτές τις τοπικές κυρίως παραδόσεις, χρησιμοποιήθηκε υλικό από τα [[Αρχαία Ελλάδα|αρχαιοελληνικά]] [[έπος|έπη]] που ενσωματώθηκε στο αυτόχθον υλικό σε μια αρκετά πρώιμη φάση. Η απόδοση του [[Αινείας|Αινεία]] ως πρόγονου του Ρωμύλου και του Ρέμου είναι μια τέτοια περίπτωση.
Η [[Αινειάδα]] και τα πρώτα λίγα βιβλία του [[Τίτος Λίβιος|Τίτου Λίβιου]] είναι οι εκτενέστερες πηγές αυτής της ανθρώπινης μυθολογίας.
==Γηγενείς ρωμαϊκοί και Ιταλικοί θεοί==
| |||