Σπερχειός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Σπερχειός''' είναι [[ποταμός]] της [[Στερεά Ελλάδα|Στερεάς Ελλάδας]], που παλαιότερα ονομαζόταν '''Αλαμάνα''', ονομασία γνωστή σήμερα κυρίως από τη [[Μάχη της Αλαμάνας]]. Ο Σπερχειός έχει μήκος 82 [[χιλιόμετρο|χιλιόμετρα]]. Πηγάζει από το βουνό [[Τυμφρηστός]] (Βελούχι) της [[Ευρυτανία|Ευρυτανίας]] και, με γενική κατεύθυνση προς τα ανατολικά, εισέρχεται στη [[Νομός Φθιώτιδας|Φθιώτιδα]], διασχίζει την ομώνυμη κοιλάδα (Κοιλάδα του Σπερχειού), ανάμεσα στην [[Οίτη]] και στη δυτική προέκταση του όρους [[Όθρυς]], και χύνεται στον [[Μαλιακός κόλπος|Μαλιακό Κόλπο]]. Κυριότεροι [[παραπόταμος|παραπόταμοι]] είναι ο [[Ρουστανίτης]] και η [[Βίστριτσα]], που είναι δεξιοί παραπόταμοι, όπως και οι μικρότεροι [[Μαυρονέρι Φθιώτιδας]], [[Γοργοπόταμος]] (πολύ γνωστός από την ομώνυμη [[Γέφυρα Γοργοποτάμου|γέφυρα]]) και ο φθιωτικός Ασωπός. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην αρχαιότητα οι τρεις τελευταίοι χύνονταν στη θάλασσα, αλλά με τις [[προσχώσεις]] του Σπερχειού, που μετέθεσαν τον μυχό του Μαλιακού κατά 8 και πλέον χιλιόμετρα προς τα ανατολικά, εκβάλλουν σήμερα στον Σπερχειό. Οι ίδιες αυτές προσχώσεις εξαφάνισαν τα στενά των [[Θερμοπύλες|Θερμοπυλών]] με τη στρατηγική τους σημασία (βλ. [[Μάχη των Θερμοπυλών]]), και σε λιγότερο από χίλια χρόνια θα εξαφανίσουν και ολόκληρο τον Μαλιακό Κόλπο.<br>

Τον εικοστό[[20ός αιώνας|20ό αιώνα]] έγιναν στην περιοχή των εκβολών του ποταμού εγγειοβελτιωτικά έργα για την άρδευση της περιοχής και κυρίως την αποτροπή των συχνών πλημμυρών, με την κατασκευή νέας κοίτης προς νότο μήκους 7,25 χιλιομέτρων.

Kατά την αρχαιότητα και στις δύο όχθες του κατοικούσαν οι [[Αινιάνες]]. Το [[995]] ο [[Νικηφόρος Ουρανός]] νίκησε παρά τον ποταμό αυτόν τους [[Βουλγαρία|Βούλγαρους]]. Κατά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάσταση του 1821]] δόθηκε στην περιοχή της γέφυρας πριν τις εκβολές του η Μάχη της Αλαμάνας, όπου και αιχμαλωτίσθηκε ο [[Αθανάσιος Διάκος]]. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας ο ποταμός αυτός ήταν το πρώτο σύνορο του Ελληνικού Βασιλείου. Το [[1941]] ο Σπερχειός αποτέλεσε τη δεύτερη διασυμμαχική αμυντική γραμμή στην κάθοδο των Γερμανών.