Μοναρχιανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πορεία του μοναρχιανισμού χαρακτηρίζεται, με βάση τις δογματικές τοποθετήσεις, που τόσο εξέκκλιναν απο τις απόψεις της εκκλησίας, βοηθητική ή και συνεπικουρική στον αγώνα που έδινε για να καταπολεμηθούν οι [[Μοντανισμός|Μοντανιστές]]. Ο κοινός αυτός αγώνας έκανε το μοναρχιανισμό συμπαθή στα ανώτερα εκκλησιαστικά πρόσωπα της εποχής με αποτέλεσμα να εξασφαλιστούν ευνοϊκές προϋποθέσεις για την επιβίωση και ανάπτυξη αυτού του ρεύματος<ref>Ψευδο-Τερτυλλιανός (απόκρυφο τέλος De praeser.haer.,25)</ref>. Οι απόψεις του μαναρχιανισμούμοναρχιανισμού διαδόθηκαν ευρύτερα στη ΒορείοΒόρεια Αφρική, πουκαι καταπολεμήθηκαν με ιδιαίτερη σφοδρότητα αποαπό τον [[Τερτυλλιανός|Τερτυλλιανό]] ενώ στη Ρώμη ο επίσκοπος [[Κάλλιστος]] διαφοροποίησε λίγο, την υποστατική διάκριση του Πατέρα με τον Υιό με αποτέλεσμα τη σφοδρή σύγκρουση με τον Ιππόλυτο, ο οποίος τον θεωρούσε μοναρχιανό, όπως και τον Ζεφυρίνο<ref>Ιππόλυτος (Έλεγχος, 9,7)</ref> Μάλιστα η κατηγορία ήταν σαφής, αφού ο Κάλλιστος άλλοτε κήρυττε «εγώ είδαοίδα εναένα Θεόν Χριστόν Ιησούν, και πλην αυτού έτερον ουδένα γεννητό και ποθητόν» και άλλοτε «ουχ ο πατήρ απέθανε, αλλ'ο υιός»<ref>Ιππόλυτος (Έλεγχος 9,11)</ref>.