Θεότητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{επιμέλεια}}

'''Θεότητα''' ορίζεται ώς κατι το άναρχο, αιώνιο, άυλο και αυθύπαρκτο, το οποίο είναι απών απο τα δρώμενα οποιασδήποτε επίγειας πραγματικότητας. πολλά ερωτήματα κινούνται γύρω απο το τρίπτυχο θεός-κόσμος-άνθρωπος, τα οποία καλούνται να ερμηνεύσουν οι διάφορες θρησκείες απο την πρώτη στιγμή μετατροπής του ανθρώπου σε λογικό όν, έως και σήμερα. οι θρησκείες και τα δόγματα αυτά δημιουργούν εξαιτίας των ανθρώπινων αναγκών και της φθοράς στην οποία υπόκειται το ανθρώπινο σώμα και πνεύμα θεότητες με τις απαιτούμενες ικανότητες για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. σε πολλές θρησκείες η θεότητα έχει τον ρόλο δημιουργού και αυστηρού κριτή, ο οποίος όμως είναι απόλυτα δίκαιος πάνω στους κανόνες που έχει ο ίδιος προτείνει μέσα απο τουσ απεσταλμένους οι οποίοι καλούνται προφήτες του. συνεπώς ο όρος θεότητα διευρύνει τα όριά του περικλείοντας μέσα του την ένοια της πνευματικής καταστολής η οποία αντιμετωπίζεται με σωφρονισμό μέσω της μετάνοιας με συντριβή πνεύματος και την πραγματική πίστη στην σωτηρεία. οι θρησκείες μπορούν να χωριστούν σε κατηγορείες σύμφωνα με το είδος των θεοτήτων που ασπάζονται.

Αρχικά διακρίνονται οι πολυθειστικές και οι μονοθειστικές θρησκείες. στις πολυθειστικές θρησκείες, παρατηρούνται πολλές θεότητες, πάντα τόσες όμως όσα είναι και τα τμήματα του υλικού κόσμου στα οποία τον διακρίνει ο εκάστοτε πολιτισμός. σε αυτές τις θρησκείες, η κάθε θεότητα είναι υπέυθηνη για την διατήρηση της αρμονίας και της ευημερίας σε ένα μόνο τμήμα του κόσμου, παρατηρείτε δηλαδή απόλυτη εξειδίκευση. υπάρχει όμως και η έννοια του θεού παρατηριτή, ο οποίος τιμωρεί οποιοδήποτε παράπτωμα και επαναφέρει την τάξη σε κάποιον τομέα όποτε αυτός κρίνει απαραίτητο. υπάρχει δηλαδή ιεράρχιση ικανοτήτων ανάμεσα στις θεότητες όσο και αν αυτό φαίνεται περίεργο αν λάβουμε υπ'όψην μας την ιδιότητα της αιώνιας αθανασίας που είναι ανεξαιρέτως δικαίωμα κάθε θεού. στις μονοθειστικές θρησκείες η ύπαρξη ενός και μόνου θεού, ο οποίος έιναι και δημιουργός του κόσμου προσδίδει ένα αίσθημα πλήρους αδυναμίας του ανθρώπου απέναντί του, κάτι ανάλογο με το μοναρχικό πολίτευμα. θεωρείται απόλυτος και καλεί την ανθρωπότητα να ασπαστεί οικιοθελώς τους νόμους του.

διάκριση μεταξύ θεοτήτων μπορεί να γίνει και με βάση το βαθμό τιμωρίας και αυστηρότητας που εφαρμόζει η κάθε μία απο αυτές.