Μαρκήσιος ντε Σαντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 46:
Εντούτοις, με την επανάσταση δημιουργήθηκαν καταστάσεις που ο Μαρκήσιος δεν μπορούσε να συμμεριστεί. Προσποιήθηκε τον υποστηρικτή της εγκαθίδρυσης του ολοκληρωτικού [[σοσιαλισμός|σοσιαλισμού]] και της πλήρους κατάργησης της κυριότητας, όμως επέμεινε στη διατήρηση του οικογενειακού του κάστρου και της ιδιοκτησίας του. Η επιβολή του καθεστώτος της [[Τρομοκρατία|Τρομοκρατίας]] ([[1793]] - [[1794]]) και οι χιλιάδες εκτελέσεις που ακολούθησαν τον οδήγησαν να αποσυρθεί από την πολιτική κονίστρα αποτροπιασμένος. Αν και είχε χρησιμοποιήσει διάφορες μορφές βασανιστηρίων για να διεγείρει τα πάθη του, δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τις μαζικές εκτελέσεις που πραγματοποιούνταν από τον νεοπαγή κρατικό μηχανισμό.
Στις [[8 Δεκεμβρίου]] 1793 εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης, βάσει του ''Νόμου των Υπόπτων'' (Loi des suspects)<ref>''Νόμος των Υπόπτων'' (Loi des suspects) ονομάστηκε το επαναστατικό διάταγμα της 17ης Σεπτεμβρίου 1793, το οποίο έδινε τη δυνατότητα σύστασης επαναστατικών δικαστηρίων που θα επιλαμβάνονταν υποθέσεις υπόπτων για "προδοσία της Δημοκρατίας", ατόμων που χαρακτηρίζονταν κατά την ορολογία της περιόδου "εχθροί του λαού" (ennemis du peuple). Βλ. Jean-Baptiste Jeangène, ''Sade moraliste'', Librairie Droz, 2005, p.104</ref> για μία επιστολή που είχε γράψει προ διετίας στον Δούκα Ντε Μπρισάκ, διοικητή της φρουράς του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, και φυλακίστηκε στις ''Φυλακές Madelonnettes''. Μεταφέρθηκε στη Φυλακή Καρμηλιτισσών στη ''Rue de Vaugirard'' και από εκεί στο ''Sainte-Lazare''. Καταδικάστηκε για δεύτερη φορά σε θάνατο αλλά λόγω της γραφειοκρατίας διέφυγε τον αποκεφαλισμό στη [[γκιλοτίνα]]. Το [[1795]] δημοσίευσε το έργο του ''"Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ"'', μία φιλοσοφική μελέτη συνδυασμένη με τη γνωστή ερωτική γραφή του ντε Σαντ, και μέσα στην επόμενη πενταετία κυκλοφόρησαν τα μυθιστορήματα ''"Η Νέα Ζυστίν", ''"Αλίν και Βαλκούρ"'', ''"Ιστορία της Ζυλιέτ"''.
Στα [[1799]] αναγκάστηκε να εργαστεί σε ένα θέατρο των [[Βερσαλλίες|Βερσαλλιών]] κερδίζοντας ελάχιστα χρήματα και συντηρώντας παράλληλα το γιο της Madame Quesnet, Κάρολο. Την ίδια χρονιά ανέβηκε, για δεύτερη φορά, στη ''Société Dramatique'' των Βερσαλλιών το θεατρικό του, ''"Oxtiern"''. Ο ντε Σαντ αντιμετώπιζε έντονα οικονομικά προβλήματα και για ένα διάστημα βρέθηκε να στεγάζεται σε πτωχοκομείο.
| |||