Ναβαταίοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''Ναβαταίοι''' (Μπενή νάμπατ) ήταν αρχαίος [[Άραβες|αραβικός]] λαός με σημαντικές [[Αραμαίοι|αραμαϊκές]] επιρροές. Τους αναφέρει ο [[Στράβων]] (παραγρ.67) ως "''αράβιο έθνος''". Κατοικούσαν στην "''Πετραία Αραβία''" (ορεινή), τη σημερινή περιοχή από τον [[Κόλπος της Άκαμπα|Κόλπο της Άκαμπα]] στην [[Ερυθρά Θάλασσα|Ερυθρά]] μέχρι τη [[Νεκρά Θάλασσα]] και σε μία περίοδο επικράτησαν σε όλη τη βόρεια [[Αραβία]]. Γενάρχης του βασιλείου τους φέρεται κατά την [[Παλαιά Διαθήκη]] ([[s:Γένεσις#25|Γεν. 25,13]]) ο Ναβαϊώθ, πρωτότοκος του Ισμαήλ, γιου του [[Αβραάμ]] και της Άγαρ, εξ ου και οι [[Άραβες]] καλούνται γενικευμένα στη βυζαντινή περίοδο [[Αγαρηνοί]]. Στις σφηνοειδείς επιγραφές του Σαρδανάπαλου [[Ασουρμπανιπάλ]] καλούνται Ναμπαιταίοι (Ναμπαιτάϊ). Φαίνεται από αυτούς να κατάγονται οι [[Ιδουμαίοι]], ένας αραβικός λαός που μετανάστευσε στη νότια [[Ιουδαία]] μετά τη [[Βαβυλώνια Αιχμαλωσία]] των [[Εβραίοι|Εβραίων]] και ο οποίος είχε υποταχθεί στο Βασίλειο των [[Μακκαβαίοι|Μακκαβαίων]] μέχρι τον πρώτο αιώνα π. Χ.

 

 

Οι Ναβαταίοι διοικούνταν από ένα μονάρχη αλλά οι θεσμοί τους επαινούντο από τους συγχρόνους τους. Στο πλευρό του Βασιλιά υπήρχε δεύτερος αιρετός Βασιλεύς, σαν επίτροπος, καλούμενος "αδελφός". Ο [[Στράβων]] τους αποκαλεί "σώφρονες" και οικονόμους. Δούλους είχαν ελάχιστους, όντας αλληλοεξυπηρετούμενοι και αυτοδιάκονοι. Περίεργο ήταν το εγχώριο έθιμο των γευμάτων με 13 διαιτυμόνες και 2 μουσουργούς. Έπιναν, κατά το Στράβωνα, "ουδείς πλέον των ένδεκα ποτηρίων". Ο Βασιλεύς έδινε ευθύνες στο δήμο ενώ οι πόλεις τους ήταν ατείχιστες σε καιρό ειρήνης. Η γλώσσα τους ήταν αραμαϊκή αλλά με ισχυρές αραβικές επιρροές. Η θρησκεία τους ήταν τυπικά αραβική και λιθολατρική. Ίδρυαν βωμούς στα δώματα των οικιών τους "σπεύδοντες καθ' εκάστη λιβανωτίζοντες". Τους νεκρούς, τους περιφρονούσαν "ίσα κοπρίαις" διότι "νέκυες κοπρίων εκβλητότεροι" κατά Ηράκλειτο.