Παράλλαξη (αστρονομία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Robot-assisted disambiguation: Απόσταση - Changed link(s) to Απόσταση (αστρονομία) |
||
Γραμμή 5:
Αν όμως η παρατήρηση γίνει κατά την ανατολή ή τη δύση του Ηλίου, οπότε πλέον η παρατήρηση γίνεται στον ορίζοντα, τότε το τρίγωνο ΤΗΓ είναι ορθογώνιο αφού η πλευρά ΓΤ (δηλαδή η ακτίνα της Γης έστω '''ρ''') είναι κάθετη στη πλευρά ΤΗ. Τότε αυτή η παράλλαξη ονομάζεται '''οριζόντια παράλλαξη του Ηλίου'''.
Αντίστοιχα με το παράδειγμα ονομάζεται και η παράλλαξη του όποιου αστέρα ή άλλου ουράνιου σώματος '''που όμως''' λόγω των πολύ μεγάλων αποστάσεων στη θέση του '''Τ''' λαμβάνεται ως σημείο '''Γ''' ο πλανήτης [[Γη]], στη θέση του Ήλιου (του παραδείγματος) λαμβάνεται ως σημείο '''Σ''' ο παρατηρούμενος αστέρας και στη θέση '''Γ''' (επίσης του παραδείγματος) λαμβάνεται ως σημείο '''Η''' ο [[Ήλιος]], όπου και δημιουργείται το τρίγωνο ΓΣΗ του οποίου οι πλευρές ΓΣ είναι η [[Απόσταση (αστρονομία)|απόσταση]] Γης-αστέρος, ΗΣ η απόσταση Ηλίου-αστέρος και ΗΓ η ακτίνα της Γήινης τροχιάς περί τον Ήλιο. Η δε γωνία ΓΣΗ είναι η '''παράλλαξη του αστέρα'''.
Οι παραπάνω προσδιορισμοί τόσο της «οριζόντιας παράλλαξης του Ηλίου» όσο και της «παράλλαξης των αστέρων» υπήρξαν καθοριστικοί για τον προσδιορισμό τόσο της [[αστρονομική μονάδα|αστρονομικής μονάδος]] όσο και του [[παρσέκ]] αντίστοιχα εκτός εκείνου του προσδιορισμού των αποστάσεων. Επίσης, η παράλλαξη των αστέρων έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιστημονική διαμάχη του 17ου και 18ου αιώνα σχετικά με το αν το ηλιακό σύστημα είναι [[γεωκεντρισμός|γεωκεντρικό]] ή [[ηλιοκεντρισμός|ηλιοκεντρικό]]. Οι πολέμιοι της γεωκεντρικής θεωρίας υποστήριζαν πως, αν όντως η Γη περιφερόταν γύρω από τον Ήλιο κι όχι το αντίθετο, θα έπρεπε να εμφανίζεται μια ετήσια παράλλαξη στους αστέρες. Η παράλλαξη αυτή είναι πολύ μικρή, λόγω των πολύ μεγάλων αποστάσεων των αστέρων, κι έτσι η μη παρατήρησή της δημιουργούσε σοβαρό πρόβλημα στους υποστηρικτές του ηλιοκεντρισμού. Στις αρχές του 19ου αιώνα όμως, με την κατασκευή μεγαλύτερων τηλεσκοπίων, ο εντοπισμός της παράλλαξης των άστρων έγινε δυνατός. Μάλιστα, το 1836 ο [[Φρίντριχ Βίλχελμ Μπέσελ]] κατέστη ο πρώτος που την μέτρησε με ακρίβεια για το άστρο [[61 Κύκνου]], μετρώντας έτσι ουσιαστικά και την απόστασή του από τη Γη. Αυτό ήταν και το επίτευγμα που καθιέρωσε οριστικά την ηλιοκεντρική θεωρία για το ηλιακό σύστημα.
| |||