Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ Αναστροφή της έκδοσης 79.107.43.215, επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Ferengi
Γραμμή 1:
Η ιστορία της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης στην ουσία ξεκινά το Νοέμβριο του 1935 με το νόμο 19/20.11.1935, που εξέδωσε η δικτατορία Μεταξάμεταξά. Σύμφωνα με αυτόν δημιουργείται μία «Υπηρεσία Ραδιοφωνικών Εκπομπών» που όπως είναι προφανές λογοκρίνοντανλογοκρινόνταν έντονα. Ένα χρόνο μετά την απελευθέρωση δημιουργείται το «Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας» (ΕΙΡ) το οποίο σύντομα θα μετονομαστεί σε «Εθνικό ΊδρυμαΙδρυμα Ραδιοφωνίας και Τηλεοράσεως» (ΕΙΡΤ) . Λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1951 με το νόμο 1663 θεσπίζεται η λειτουργία ραδιοτηλεοπτικών σταθμών ενόπλων δυνάμεων ([[ΥΕΝΕΔ]]). Ο ανανεωτικός νόμος 722/1970 του καθεστώτος της 21ης Απρίλη ορίζει πως η ΥΕΝΕΔ έχει στόχο την διαπαιδαγώγηση των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και δευτερευόντως του κοινού. Στο σημείο αυτό αξίζει να τονιστεί πως η λειτουργία ενός στρατιωτικού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού αποτελεί πρωτοφανές δεδομένο στα χρονικά της ευρωπαϊκής ραδιοτηλεόρασης.
 
Στις αρχές της μεταπολίτευσης ο νόμος 230 του 1975 μετατρέπει την ΕΙΡΤ σε [[ΕΡΤ]] «Ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση». Ταυτόχρονα, ο ίδιος νόμος ορίζει την καθολική αντικατάσταση της ΥΕΝΕΔ από την ΕΡΤ2. Επιπλέον ορίζεται πως η χρηματοδότηση της ΕΡΤ θα υλοποιείται μέσα από το ανταποδοτικό τέλος που εισπράττεται από τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, ρύθμιση που ισχύει ακόμα και σήμερα. Το 1989 και ύστερα από έκθεση του τότε διευθυντή της ΕΤ Ριχάρδου Σωμερίτη ζητείται βοήθεια από το BBC και αποφασίζεται πως η [[ΕΤ1]] θα δώσει έμφαση στην ενημέρωση, η ΕΤ2 θα έχει παιδευτικό και πολιτιστικό χαρακτήρα ενώ η [[ΕΤ3]] που δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη την ίδια χρονιάχρονία παρέμεινε ως είχε. Όσον αφορά στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, προβλέπεται η κατάργηση του τετάρτου προγράμματος.
 
Από την αρχή της δημιουργίας της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης το ελληνικό κράτος διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στον ραδιοτηλεοπτικό τομέα. Ωστόσο , η υπαγωγή αυτή υπήρξε αναπόφευκτη καθώς η ελληνική ραδιοτηλεόραση δημιουργήθηκε υπό δικτατορικά καθεστώτα. Παρά τις εξαγγελίες για αντικειμενικότητα και πολυφωνία στα κρατικά μέσα τόσο της κυβέρνησης Καραμανλή όσο και αργότερα των δύο περιόδων διακυβέρνησης του [[ΠΑΣΟΚ]] (1981-1985, 1985-1989) η κυβέρνηση εξακολουθούσε να ελέγχει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να παρεμβαίνει σ’ αυτά αποσκοπώντας σε εκάστοτε οφέλη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η περίπτωση του λόγου του κ. Jacques Delors το 1988 καθώς και η υπόθεση του δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Σωτήρη Κούβελα στην περίπτωση του [[TV 100]].
 
Ο δρόμος προς την ιδιωτική ραδιοτηλεόραση ανοίγει μετά τις δημοτικές εκλογές του 1986 με πρωτοβουλία των δημάρχων των Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Πειραιά. Το 1987 δημιουργείται ο πρώτος μη κρατικός ραδιοσταθμός, «[[Αθήνα 9,84]]». Τον ακολουθούν το «κανάλι 1»του Πειραιά και ο ραδιοσταθμός «Θεσσαλονίκη 100». Η ιδιωτική ραδιοφωνία είναι πλέον πραγματικότητα. Ο δρόμος προς την ελληνική ιδιωτική τηλεόραση ουσιαστικά ανοίγεται με τον νόμο 1866/1989 της κυβέρνησης Τζανετάκη ο οποίος επέτρεπε την χορήγηση αδειών ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών τοπικής εμβέλειας μετά την απλή γνώμη του νεοσυσταθέντος τότε Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης ([[ΕΣΡ]]).