Σχολή της Φρανκφούρτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ ορθογραφικο |
μ νέα παράγραφος |
||
Γραμμή 1:
'''Η Σχολή της Φρανκφούρτης''' είναι μια σχολή νεο-[[μαρξισμός|μαρξιστικής]] κριτικής θεωρίας, κοινωνικής έρευνας, και [[φιλοσοφία|φιλοσοφίας]]. Η ομάδα αναδύθηκε στο ''Ινστιτούτο για την Κοινωνική Έρευνα'' (Institut für Sozialforschung) στο Πανεπιστήμιο της [[Φρανκφούρτη|Φρανκφούρτης]] στη [[Γερμανία]] όταν ο [[Μαξ Χορκχάιμερ]] έγινε ο διευθυντής του Ινστιτούτου το 1930. Ο όρος "Σχολή της Φρανκφούρτης" είναι άτυπος και χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους στοχαστές που συνδέονταν με το ''Ινστιτούτο για την Κοινωνική Έρευνα'' ή επηρεάστηκαν από αυτό. Δεν είναι τίτλος για κάποιον θεσμό, και οι κύριοι στοχαστές της Σχολής της Φρανκφούρτης δεν χρησιμοποιούσαν τον όρο για να περιγράψουν τον εαυτό τους.
Η Σχολή της Φρανκφούρτης συνένωσε διαφωνούντες [[Μαρξισμός|Μαρξιστές]], αυστηρούς κριτικούς του [[καπιταλισμός|καπιταλισμού]] που πίστευαν ότι κάποιοι από τους επιγόνους του [[Καρλ Μαρξ]] είχαν φτάσει να παπαγαλίζουν μια περιορισμένη συλλογή ιδεών του Μαρξ, συνήθως για την υπεράσπιση του ορθόδοξου [[Κομμουνιστικό κόμμα|Κομμουνιστικού]] ή του ''Σοσιαλοδημοκρατικού'' κόμματος. <!--Επηρεασμένοι κυρίως από την αποτυχία των επαναστάσεων της εργατικής τάξης στην Δυτική Ευρώπη μετά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α Παγκόσμιο Πόλεμο]] και από την άνοδο του [[Ναζισμός|Ναζισμού]] σε ένα οικονομικά και τεχνολογικά προηγμένο έθνος (Γερμανία), they took up the task of choosing what parts of Marx's thought might serve to clarify social conditions that Marx himself had never seen. They drew on other schools of thought to fill in Marx's perceived omissions. [[Max Weber]] exerted a major influence, as did [[Sigmund Freud]] (as in [[Herbert Marcuse]]'s [[Freudo-Marxism|Freudo-Marxist]] synthesis in the 1954 work ''[[Eros and Civilization]]''). Their emphasis on the "critical" component of theory was derived significantly from their attempt to overcome the limits of [[positivism]], crude [[materialism]], and [[Phenomenology (philosophy)|phenomenology]] by returning to [[Immanuel Kant|Kant]]'s [[critical philosophy]] and its successors in German [[idealism]], principally [[Georg Wilhelm Friedrich Hegel|Hegel]]'s philosophy, with its emphasis on [[negation]] and [[contradiction]] as inherent properties of [[reality]]. A key influence also came from the publication in the 1930s of Marx's ''[[Economic and Philosophical Manuscripts of 1844|Economic-Philosophical Manuscripts]]'' and ''[[The German Ideology]]'', which showed the continuity with Hegelianism that underlay Marx's thought. Marcuse was one of the first to articulate the theoretical significance of these texts.-->
| |||