Ασφάλεια (σύμβαση): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

▲Η Ασφάλεια, στα νομικά και τα οικονομικά, είναι μια μορφή διαχείρισης κινδύνου που χρησιμοποιείται πρώτιστα για να προστατεύσει ενάντια στον κίνδυνο πιθανών οικονομικών απωλειών. Ιδανικά, η ασφάλεια ορίζεται ως η δίκαιη μεταφορά του κινδύνου πιθανής απώλειας, από μια οντότητα σε άλλη, σε αντάλλαγμα μιας λογικής αμοιβής. Στην πράξη, εντούτοις, η επιχείρηση της παροχής της ασφαλιστικής προστασίας καταλήγει συχνά στην προσφυγή στο δικαστήριο μεταξύ των ενδιαφερομένων. Γενικά, είναι μία σύμβαση στην οποία ένα συμβαλλόμενο μέρος συμφωνεί να πληρώσει για τις οικονομικές απώλειες ενός άλλου συμβαλλόμενουμέρους ως αποτέλεσμα ενός διευκρινισμένου γεγονότος.

▲Η απάτη γύρω από τις ασφαλίσεις τιμωρείται αυστηρά με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών. Όποιος δηλ. μόνος του επιφέρει τη ζημιά για την οποία έχει γίνει η ασφάλιση στο αντικείμενο ή στον εαυτό του, με σκοπό να εισπράξει την ασφάλεια, τιμωρείται με φυλάκιση. Η ιδιωτική ασφάλιση δεν είναι υποχρεωτική. Μπορεί όποιος θέλει να ασφαλιστεί καταβάλλοντας κάποιο συγκεκριμένο χρηματικό ποσό. Οι έμποροι, οι νομικοί, οι εργάτες κ.ά., ασφαλίζονται στα Ταμεία τους πληρώνοντας ένα ορισμένο ποσό κάθε μήνα. Τις "κοινωνικές ασφαλίσεις" τις έχει αναλάβει το Κράτος και τα διάφορα Ταμεία ή Ιδρύματα. Το κράτος ασφαλίζει τους δημόσιους υπάλληλους και τους δίνει μια σύνταξη, όταν γεράσουν ή όταν πάθουν καμιά αναπηρία. Το ίδιο κάνουν και τα Ταμεία (Μετοχικό Ταμείο Στρατού, Ταμεία Συντάξεων Νομικών, Εμπόρων κλπ.) για καθέναν που εργάζεται στον αντίστοιχο ειδικό κλάδο.