Παφλαγονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
διόρθωση ακατανόητου κειμένου και εμπλουτισμός με κείμενο από τη wikipedia
εκτεταμένες συντακτικές διορθώσεις, γλώσσα, ορθογραφία, βικισύνδεσμοι
Γραμμή 3:
 
Διαρρέεται από τον '''Άλυ''' ποταμό (σημ. Kızılırmak) που αποτελεί και το φυσικό ανατολικό όριο της χώρας. Η Παφλαγονία είναι, στο μεγαλύτερο μέρος της, τραχιά ορεινή χώρα αλλά διαθέτει και εύφορες κοιλάδες με σημαντική παραγωγή φουντουκιών και φρούτων. Ηταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους για τα άλογα και τα μουλάρια της αλλά και για τη σιδηρουργία της, ενώ σημαντικές ελληνικές αποικίες είχαν ιδρυθεί στα παράλιά της, όπως η [[Σινώπη]] και η [[Άμαστρις]].
 
Οι σημαντικότερες πόλεις της ενδοχώρας ήταν τα Γάγκρα (η παλιά έδρα των Παφλαγόνων βασιλέων) τα οποία αργότερα ονομάστηκαν [[Γερμανικόπολη]] και η [[Πομπηιόπολη]], κοντά σε περιοχή μεταλλείων θειούχου αρσενικού το οποίο εξαγόταν από το λιμάνι της Σινώπης.
 
==Ιστορία==
Πρώτη μνεία περί της χώρας αυτής έχουμε από τον [[Όμηρος|Όμηρο]] ([[s:ΙΛΙΑΣ-Β#850|Ιλ.Β' 851]] κ.ε) όπουκατά τον οποίο ο Βασιλιάς της, '''Πυλαιμένης''' ο εξ Ενετών, σύμμαχος των Τρώων, οδήγησε στο [[Ίλιον]] το στρατό των εξής πόλεων της χώρας: ''Κυτώρου'', ''Κρώμνης'', ''Σησάμου'', ''Αιγιαλού'' και ''Εριθύνων''. Τον Πυλαιμένη τελικά φόνευσεσκότωσε ο [[Μενέλαος]]. καιΟ αρχαίος ιστορικός [[Στράβωνας]] αναφέρει ότι οι Παφλαγόνες, μετά την άλωση της Τροίας, δεν επανήλθαν στη χώρα τους αλλά μέσω Θράκης κινούμενοι δυτικά έφθασαν στο Αδριατικό πέλαγος όπου έκτισαν την Ενετία ([[Στράβων]] 543). Αυτή η παράδοση ίσως να πλάσθηκεπλάστηκε ως δικαιολογία για την εξαφάνιση του ονόματος της πόλης Ενετών.
 
ΚατάΣτη τους ύστερους χρόνουςσυνέχεια, η Παφλαγονία κατακτήθηκε από τους [[Ασσύριοι|Ασσυρίους]] , τους [[Κιμμέριοι|Κιμμέριους]] ([[708 π.Χ.]]),. τότεΤότε καταστράφηκε η [[Σινώπη]], αλλά ανακτήθηκε και έγινε μητρόπολη νέων ελληνικών αποικιών. καιΜετά στηη Παφλαγονία κατακτήθηκε συνέχεια από τους Λυδούς και τελικά από τους [[Πέρσες]], όπουοπότε και αποτέλεσε τητην 3η [[Σατράπης|Σατραπεία]] του Περσικού κράτους.
 
ΚατάΟι την εναντίονΠαφλαγόνες τωνσυμμετείχαν Ελλήνωνστην εκστρατεία του [[Ξέρξης|Ξέρξη]] μετείχανεναντίον καιτης αυτοί,Ελλάδας. αργότεραΑργότερα έγιναν ανεξάρτητοι με δικό τους ηγεμόνα. Κατά την εκστρατεία του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μ. Αλεξάνδρου]] στη [[Μικρά Ασία]] ([[333 π.Χ.]]) οι [[Παφλαγόνες]] υποτάχθηκαν με τον όρο που έγινε δεκτός να μη διέλθουν τα μακεδονικά στρατεύματα από τη χώρα τους. Τότε η Παφλαγονία ήταν ενωμένη με τον Πόντο (Βλ. [[Καππαδοκία]] – Ιστορία) με ηγεμόνα τον [[Μιθριδάτης|Μιθριδάτη]] το γιο του ''Αριοβαρζάνου''.
 
Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου η περιοχή δόθηκε στον [[Ευμένης της Καρδίας|Ευμένη]]. και μετάΜετά τη μάχη στην Ιψό, περιήλθε από τον [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντίγονο]] στον Βασιλιάβασιλιά της Θράκης [[Λυσίμαχος|Λυσίμαχο]] και από αυτόν στον [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σέλευκο Α']]. Κατά τοτον [[2ος αιώνας π.Χ.|2ος2ο αιώνα π.Χ.]] οι ηγεμόνες της Παφλαγονίας φέρουν το όνομα του μυθικού Βασιλιάβασιλιά τους '''Πυλαιμένη''' και είναι ανεξάρτητοι των Σελευκιδών.
 
Ο τελευταίος της Δυναστείας των Πυλαιμενιδών κληροδότησε, το [[121 π.Χ.]] κληροδότησε, το Βασίλειόβασίλειό του στον Βασιλιάβασιλιά του Πόντου [[Μιθριδάτης Ε'|Μιθριδάτη Ε']], αλλά αντ΄ αυτού οι [[Ρωμαίοι]] εγκατέστησαν το γιο του φίλου και συμμάχου τους Βασιλιάβασιλιά της Βιθυνίας ''Νικομήδη'', τον ''Φιλήμονα'' ο οποίος και κατέστησε κληρονόμους του τους Ρωμαίους. Ο [[Μιθριδάτης ΣΤΣτ' Ευπάτωρ]] ο Μέγας, στη συνέχεια, καθυπόταξε τη Παφλαγονία και Καππαδοκία με έδρα τη [[Σινώπη]], όταν μετά τον πόλεμο με τους Ρωμαίους κατέστη κύριος της κεντρικής και βόρειας Μικράς Ασίας με έδρα τητην [[Πέργαμος|Πέργαμο]] ([[88 π.Χ.]]).
 
Μετά τη λήξη του Β' Μιθριδατικού πολέμου υπέρ των Ρωμαίων ([[64 π.Χ.]]), ο νικητής [[Πομπήιος ο Μέγας|Πομπήιος]] προσάρτησε τητην παραλιακή χώρα της Παφλαγονίας στη ρωμαϊκή επαρχία Πόντου – Βιθυνίας. Οι κάτοικοι του εσωτερικού της χώρας διατήρησαν τη ανεξαρτησία τους μέχρι τουτο 7πΧ7 π.Χ. Κατά τοτον [[3ος αιώνας|3ο αιώνα μ.Χ.]] η Παφλαγονία, της οποίας το νότιο τμήμα είχε προσαρτηθεί το [[7]] μ.Χ. στη [[Γαλατία]], οργανώθηκε ως ιδιαίτερη επαρχία της διοίκησης του Πόντου με πρωτεύουσα τη [[Γάγγρα]] και από τον Αυτοκράτορα [[Ηράκλειος|Ηράκλειο]] ([[630]]) αποτέλεσε το Θέμα Παφλαγονίας ή Παφλαγόνων.
 
==Πόλεις==
ΠρώτεςΟ μνημονευόμενεςΌμηρος απόμνημονεύει τοντις εξής πόλεις: Όμηρο: ''Κύτωρος'' (ο ή η), ''Κρώμνη'', ''Σήσαμος'', ''Αιγιαλός'', ''Εριθύνους'' και ''Ενετούς'' εξαπό τις ωνοποίες η τελευταία εξέλιπεεξαφανίστηκε νωρίς. Αργότερα απόη τουςΜιλήσιοι Μιλήσιουςίδρυσαν ιδρύεται ητη [[Σινώπη]]. Άλλες πόλεις ήταν οι: ''Άμαστρις'', ''Τιμολάϊον'', ''Άβωνο τείχος'' (αργ.. Ιωνόπολις), πατρίδα του ψευδομάντη Αλέξανδρου του Παφλαγόνα, ''Κίνωλις'', ''Αντικίνωλις'', ''Στεφάνη'', ''Αρμώνη'', ''Ζαγορά'', όλες παραλιακές του Ευξείνου με το φρούριο της Γάγγρας στο μέσον αυτών.
 
ΝοτιότεραΣτο εσωτερικό της χώρας, υπήρχε το φρούριο της Γάγγρας (μετέπειτα ''Γερμανικούπολη''), η ''Κιμίατα'', οχυρό όπου και τα ιερά καθιδρύματα των Παφλαγόνων, οι ''Πιμώλισοι'', ''Ανδραπία'' ή ''Νεοκλαυδιούπολη'', ''Πομπηϊούπολη'' και η ''Σεβαστή'' (άγνωστη η θέση της). Κατά τους Βυζαντινούς γίνεται λόγος και για τηντη ''Δοκέα'' και ''Κασταμονή'' πατρίδα της βυζαντινής αυτοκρατορικής οικογένειας των [[Δυναστεία Κομνηνών|Κομνηνών]].
 
ΕπίΣτις τωνπερισσότερες περισσοτέρωναπό παραπάνωτις πόλεωνπαραπάνω θέσεωνθέσεις έχουν βρεθεί νομίσματα με ελληνικές επιγραφές με σημαντικότερη εκείνα με την επιγραφή «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΥΛΑΙΜΕΝΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΟΥ», αποδιδόμενα στο γιο του Βασιλέως της [[Βιθυνία|Βιθυνίας]] Νικομήδους Β' τον Φιλήμονα.
 
Σήμερα η περιοχή της άλλοτε Παφλαγονίας υπάγεται στο νομό Κασταμονής (Kastamonu).