Εκκεντρότητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: et:Ekstsentrilisus
μ Robot: Μετατροπή κοινών παραπομπών - προσθήκη τίτλων κλπ
Γραμμή 83:
Ο πλανήτης [[Ερμής (πλανήτης)|Ερμής]] (με εκκεντρότητα 0,2056) είναι ο πλανήτης με την πιο έκκεντρη τροχιά στο ηλιακό μας σύστημα. Πριν τον επανακαθορισμό της έννοιας του πλανήτη από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση το 2006, ο [[πλανήτης νάνος]] [[Πλούτωνας (πλανήτης)|Πλούτωνας]] κατείχε τον τίτλο, με εκκεντρότητα 0,0248. Η τροχιά της [[Σελήνη|Σελήνης]] επίσης χαρακτηρίζεται από μεγάλη εκκεντρότητα (0,0554) σε σχέση με τις τροχιές άλλων σωμάτων του ηλιακού συστήματος.
 
Οι περισσότεροι [[αστεροειδής|αστεροειδείς]] έχουν εκκεντρότητες μεταξύ 0 και 0,35, με μέση τιμή 0,17.<ref>[http://filer.case.edu/sjr16/advanced/asteroid.html Asteroids<!-- Αυτόματα δημιουργημένος τίτλος -->]</ref> Οι μεγάλες αυτές τιμές οφείλονται στη βαρυτική επίδραση του [[Δίας (πλανήτης)|Δία]] και σε παλαιότερες συγκρούσεις.
 
Η εκκεντρότητα των [[κομήτης|κομητών]] είναι συνήθως κοντά στο 1. Οι περιοδικοί κομήτες έχουν τροχιές μεγάλης εκκεντρότητας, λίγο κάτω από 1. Η ελλειπτική τροχιά του [[κομήτης του Χάλεϊ|Κομήτη του Χάλεϊ]] έχει εκκεντρότητα 0,967. Οι μη-περιοδικοί κομήτες, δηλαδή αυτοί που δεν επιστρέφουν στο ηλιακό μας σύστημα, ακολουθούν σχεδόν παραβολικές τροχιές κι έτσι η εκκεντρότητά τους επλησιάζει το 1. Παραείγματα αποτελούν ο [[Κομήτης Χέιλ-Μποπ]] με 0.995086 και ο [[Κομήτης Μακνώτ]] με 1.000030. Ο κομήτης Χέϊλ Μποπ έχει εκκεντρότητα μικρότερη του 1, δηλαδή η τροχιά του είναι ελλειπτική και τελικά θα επιστρέψει, όμως αυτό θα συμβεί το έτος 4.380. Η τροχιά του κομήτη Μακνώτ, από την άλλη, είναι υπερβολική κι έτσι ο κομήτης θα εγκαταλείψει το ηλιακό σύστημα για πάντα.
Γραμμή 124:
===Εκκεντρότητα και εποχές===
 
Η διάρκεια των εποχών είναι ανάλογη με το [[εμβαδό]] που σαρώνει το [[διάνυσμα θέσης]] της Γης μεταξύ [[ισημερία|ισημεριών]] και [[ηλιοστάσιο|ηλιοστασίων]], κι έτσι όταν η εκκεντρότητα είναι μεγάλη οι εποχές που εμφανίζονται όταν ο πλανήτης είναι στο πιο απομακρυσμένο σημείο της τροχιάς του (αφήλιο) θα είναι μεγαλύτερες σε διάρκεια. Σήμερα, ο χειμώνας και το φθινόπωρο του βόρειου ημισφαιρίου εμφανίζονται στο περιήλιο, όταν η Γη κινείται με την μεγαλύτερη ταχύτητα πάνω στην τροχιά της. Σαν αποτέλεσμα, οι δυο αυτές εποχές είναι λίγο συντομότερες από την άνοιξη και το καλοκαίρι, Το 2006, το καλοκαίρι ήταν 4,66 μέρες μεγαλύτερο από το χειμώνα και η άνοιξη 2,9 μέρες μεγακύτερη σε διάρκεια από το φθινόπωρο. <ref>[http://members.aol.com/gregbenson/iceage.htm Hometown Has Been Shutdown - People Connection Blog: AIM Community Network<!-- Αυτόματα δημιουργημένος τίτλος -->]</ref> Η [[μετάπτωση των ισημεριών]] μεταβάλλει σιγά-σιγά το σημείο της τροχιάς όπου σημειώνονται τα ηλιοστάσια και οι ισημερίες. Μέσα στα επόμενα 10.000 χρόνια, οι χειμώνες του βόρειου ημισφαιρίου θα γίνουν προοδευτικά μεγαλύτεροι σε διάρκεια και τα καλοκαίρια μικρότερα. Η θερμοκρασία του πλανήτη όμως δεν θα ελαττωθεί λόγω αυτού του γεγονότος, καθώς η εκκεντρότητα της τροχιάς της Γης θα έχει πέσει τότε στη μισή τιμή από τη σημερινή, κάτι που σημαίνει μικρότερη μέση απόσταση από τον Ήλιο και μεγαλύτερες θερμοκρασίες λόγω μεγαλύτερης εισροής ηλιακής ενέργειας.
 
==Παραπομπές==