Ιωνάς Κινγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

O Ιωνάς Κιγκ, γεννήθηκε στις [[ΗΠΑ]] και ασπάστηκε τον [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]] σε ηλικία 15 ετών<ref>Hintzoglou P. Α., «Reformed Communities in an Eastern Orthodox Culture», Fuller Theological Seminary, 1969, σελ. 79.</ref>. Λαμβάνοντας ένα γράμμα από το ''Συμβούλιο των Ελληνίδων Κυριών της Νέας Υόρκης'', απέρριψε την προσφορά να γίνει καθηγητής στο Vale College των [[ΗΠΑ]], για να έρθει στην [[Ελλάδα]] το [[1828]], φέρνοντας μαζί του μεγάλες ποσότητες από τρόφιμα και ρούχα για τους [[Έλληνες]] που εκείνη την εποχή ήταν σε δύσκολη κατάσταση <ref>Hingoglou P., «Reformed Communities in an Eastern Orthodox Culture», Fuller Theological Seminary, 1969, Σελ. 87-90.</ref>, και έτυχε θερμής υποδοχής από τον [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδίστρια]]<ref name=auto2>Δράγα Γ. Δ., «Ιωνάς Κιγκ», 1972, σελ. 60-74.</ref>.

Αρχικά έμεινε στον [[Πόρος|Πόρο]], όπου το [[1829]] παντρεύτηκε την Ασπασία Μέγκου και το 1831 μετακόμισε στην [[Αθήνα]], όπου διακόνησε για 35 χρόνια. Με την ενθάρρυνση του Ιωάννη Καποδίστρια, ο Κιγκ ίδρυσε το πρώτο Σχολείο θηλέων στην [[Τήνος|Τήνο]] ([[1829]]-[[1830|30]]) και το πρώτο Γυμνάσιο στην [[Αθήνα]] ([[1833]])<ref>Δράγα Γ.name=auto2 Δ., «Ιωνάς Κιγκ», 1972, σελ. 60-74.</ref>. Είχε τόσο καλές σχέσεις με το Υπουργείο Παιδείας, σε σημείο που ο Υπουργός [[Ρίζος Νερουλός]] συχνά τον συμβουλευόταν για εκπαιδευτικά ζητήματα <ref>Κυριακάκη Μ. Β., «Πρωτοπορεία και Πρωτοπόροι», 1985, σελ. 14.</ref>, ενώ τα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση, προμήθευε με διδακτικά βιβλία όλα τα δημόσια σχολεία. Συνδέθηκε φιλικά με τον αρχιμανδρίτη [[Νεόφυτος Βάμβας|Νεόφυτο Βάμβα]] και τον [[Θεόκλητος Φαρμακίδης|Θεόκλητο Φαρμακίδη]]<ref>Δράγα Γ.name=auto2 Δ., «Ιωνάς Κιγκ», 1972, σελ. 60-74.</ref>.

Το [[1835]], μετά από μια κυριακάτικη λειτουργία, ο [[Μητροπολίτης Αθηνών]] επιτέθηκε δριμύτατα εναντίον του Ιωνά Κιγκ και απείλησε ότι θα [[Αφορισμός|αφόριζε]] όσους έστελναν τα παιδιά τους στο σχολείο του Κιγκ. Από τότε ξεκίνησε ένας συνεχής διωγμός του Κιγκ από «ορισμένα όργανα της νεοσυσταθείσης Eκκλησίας της Eλλάδος ακραίου συντηρητικού ήθους» με επικεφαλής τον Oικονόμο Kωνσταντίνο εξ Oικονόμων <ref name=auto3>Hintzoglou P. Α., «Reformed Communities in an Eastern Orthodox Culture», Fuller Theological Seminary, 1969, σελ. 92-94.</ref>.

Το [[1844]] κατηγορήθηκε από ορισμένες Αθηναϊκές εφημερίδες ότι ασεβούσε κατά των εικόνων και της [[Παρθένος Μαρία|Παρθένου Μαρίας]]. O Κιγκ απάντησε αναφέροντας αποσπάσματα από τα συγγράμματα των [[Εκκλησιαστικοί Πατέρες|Εκκλησιαστικών Πατέρων]] [[Επιφάνιος|Επιφανίου]], [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος|Χρυσοστόμου]], [[Μέγας Βασίλειος|Βασιλείου του Μεγάλου]], [[Ειρηναίος|Ειρηναίου]], [[Κλήμης ο Αλεξανδρεύς|Κλήμεντα]] και άλλων, και οι οποίοι, κατά τον Κιγκ, απέρριπταν την προσκύνηση των εικόνων και της μητέρας του Κυρίου. Μάλιστα τον επόμενο χρόνο, ο Κιγκ εξέδωσε αυτά τα αποσπάσματα σε βιβλίο με τίτλο ''[[Απολογία Ιωνά Κιγκ]]'', όπου εξόργισε τους συντηρητικούς Oρθόδοξους κληρικούς. Σαν συνέπεια, η [[Ιερά Σύνοδος]] και αργότερα το [[Oικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης]] αφόρισαν τον Ιωνά Κιγκ και το βιβλίο του<ref name=auto1>Δράγα Γ. Δ., «Ιωνάς Κιγκ», 1972, σελ. 86, 100.</ref>.

Το επόμενο χρόνο, ο Κιγκ μηνύθηκε και παραπέμφθηκε να δικαστεί στη [[Σύρος|Σύρο]], το κλίμα όμως ήταν τόσο εχθρικό, ώστε τον συμβούλεψαν να μην εμφανιστεί στο δικαστήριο. Στην επιστροφή του, επάνω στο πλοίο, δέχτηκε επίθεση από φανατικούς θρησκευόμενους, οι οποίοι τον απείλησαν ότι θα τον σκότωναν. Μόλις έφτασε στο σπίτι του πληροφορήθηκε για μια συνωμοσία 50 ανθρώπων που σκόπευαν να τον δολοφονήσουν<ref>Hintzoglou P.name=auto3 Α., «Reformed Communities in an Eastern Orthodox Culture», Fuller Theological Seminary, 1969, σελ. 92-94.</ref>. Τον επόμενο [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβριο]] κατασχέθηκαν 100 αντίτυπα της ''Απολογίας'' του και κάηκαν<ref>Δράγα Γ.name=auto1 Δ., «Ιωνάς Κιγκ», 1972, σελ. 86, 100.</ref>. O διασυρμός του Κιγκ καταδικάστηκε από πολλούς Έλληνες διανοούμενους και από τα πιο έγκριτα ξένα περιοδικά της εποχής.

Το [[1847]] δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Αιών» μια σειρά άρθρων του Κωνσταντίνου Σιμωνίδη που περιείχαν ψέματα, με τον τίτλο «Όργια του Κιγκ». Τα άρθρα αυτά δημιούργησαν πολύ εχθρικό κλίμα εναντίον του Κιγκ και η Κυβέρνηση αναγκάστηκε να τοποθετήσει φρουρούς έξω από το σπίτι του, συμβουλεύοντάς τον να απομακρυνθεί για ένα χρονικό διάστημα από την Ελλάδα. Συγχρόνως διατάχτηκε δικαστική έρευνα, η οποία απέδειξε ότι όλα αυτά ήταν μια απάτη του Σιμωνίδη, ο οποίος συνελήφθη και καταδικάστηκε για πλαστογραφία<ref>Δράγα Γ.name=auto1 Δ., «Ιωνάς Κιγκ», 1972, σελ. 86, 100.</ref>.

To [[1848]] ο Κιγκ και η εννεαμελής οικογένειά του επέστρεψαν στην [[Ελλάδα]]. Το [[1851]] διορίστηκε Πρόξενος των [[ΗΠΑ]] στην [[Ελλάδα]] και παρέμεινε σε αυτή την θέση για 7 χρόνια. Σύντομα όμως ξέσπασε διωγμός εναντίον του με την κατηγορία ότι «βλασφημεί τον αληθινό Θεό και τη μόνη Αποστολική Εκκλησία»<ref>Hintzoglou P.name=auto3 Α., «Reformed Communities in an Eastern Orthodox Culture», Fuller Theological Seminary, 1969, σελ. 92-94.</ref>. Σύρθηκε πάλι στο δικαστήριο και καταδικάστηκε σε 15 ημερών φυλάκιση και σε απέλαση, καταδίκη που επικυρώθηκε και από τον [[Άρειος Πάγος|Άρειο Πάγο]]. 12 διακεκριμένοι δικηγόροι της Αθήνας αποδοκίμασαν την όλη ενέργεια ως σκευωρία και την απόφαση του Αρείου Πάγου εσφαλμένη.

Στις ΗΠΑ υπήρξε αντίδραση για την όλη κατάσταση. Ειδική επιτροπή της Γερουσίας εξέτασε τα στοιχεία της δικογραφίας, με βάση τον Ελληνικό Ποινικό Κώδικα και το Σύνταγμα και βρήκε την απόφαση αντισυνταγματική. Η Ελληνική Κυβέρνηση με υπόδειξη του νέου Υπουργού Δικαιοσύνης, [[Σπύρος Πήλλικας|Σπύρου Πήλλικα]], ο οποίος ήταν ένας από του δικηγόρους που είχαν αποδοκιμάσει την καταδίκη του Κιγκ, εξέδωσε Βασιλικό Διάταγμα με το οποίο ακύρωσε την καταδικαστική αυτή απόφαση δικαιώνοντας τον Κιγκ <ref>Δράγα Γ.name=auto1 Δ., «Ιωνάς Κιγκ», 1972, σελ. 86, 100.</ref>.