Προυσίας Β΄ της Βιθυνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: eu:Prusias II.a
μ Robot: Μετατροπή κοινών παραπομπών - προσθήκη τίτλων κλπ
Ετικέτα: αφαιρέθηκαν παραπομπές
Γραμμή 37:
 
=== Πόλεμος κατά του Αττάλου Β' ===
Το [[159 π.Χ.]] τον Ευμένη Β' διαδέχτηκε ο αδερφός του, Άτταλος Β', ο οποίος εξακολούθησε να βρίσκεται σε διαμάχες με τον Προυσία. Το [[156 π.Χ.]] ο Προυσίας κινήθηκε κατά της Περγάμου. Αφού νίκησε τον Άτταλο μετέβη στο Νικηφόριο, όπου κατέστρεψε πολλά ιερά και απέσπασε [[Μπρούντζος|μπρούντζινα]] και [[Μάρμαρο|μαρμάρινα]] αγάλματα, ανάμεσα στα οποία και ένα περήφημο άγαλμα του [[Ασκληπιός|Ασκληπιού]]. Μετά τις λεηλασίες αυτές μετέφερε το στρατό του στην [[Ελαία]], την οποία προσπάθησε να καταλάβει ανεπιτυχώς. Κατόπιν αποσύρθηκε στα [[Θυάτειρα]], αφού λεηλάτησε το Ναό της [[Άρτεμις|Αρτέμιδος]] στην [[Ιερά Κώμη]]. Ομοίως έκαψε ολοσχερώς ένα ναό του [[Απόλλων|Απόλλωνα]]. Κατά την επιστροφή τα στρατεύματά του υπέφεραν από πείνα και [[δυσεντερία]], κάτι που ο Πολύβιος αποδίδει στη θεϊκή εκδίκηση. <ref name=auto5>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/32*.html#15 32.15 και 32.16] </ref><ref name=auto1>Διόδωρος ο Σικελιώτης, [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Diodorus_Siculus/31B*.html 31.35]</ref> Ομοίως ο στόλος του βασιλιά της Βιθυνίας καταστράφηκε το [[155 π.Χ.]] εξαιτίας μιας καταιγίδας στην [[Προποντίδα]]. <ref>Διόδωρος οname=auto1 Σικελιώτης, [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Diodorus_Siculus/31B*.html 31.35]</ref>
 
Μετά την ήττα του ο Άτταλος, απέστειλε τον αδερφό του, Αθηναίο, στη Ρώμη για να ενημερώσει τη Σύγκλητο για τα γεγονότα. Οι απεσταλμένοι του Προυσία καθησύχασαν τους Ρωμαίους, οι οποίοι ωστόσο έστειλαν [[Λεγάτος|λεγάτους]] για να διερευνήσουν τις σχέσεις των δύο ανδρών. <ref>Πολύβιος, «Ιστορίες»,name=auto5 [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/32*.html#15 32.15 και 32.16] </ref><ref>Διόδωρος οname=auto1 Σικελιώτης, [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Diodorus_Siculus/31B*.html 31.35]</ref> Πάντα το 155 π.Χ. καταφθάνουν στη Ρώμη νέα πως ο Προύσιας αντιμετώπισε με περιφρόνηση τη βούληση της Συγκλήτου, καθώς και για την απρέπειες που διέπραξε στη γύρω περιοχή. Οργισμένοι οι άρχοντες της Ρώμης έστειλαν δέκα λεγάτους προκειμένου να διατάξουν τον Προύσια να θέσει τέρμα στον πόλεμο και να παρέχει στον Άτταλο αποζημίωση για τα δεινά που προξένησε στη χώρα του.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/33*.html#7 33.7]</ref>
 
Το [[154 π.Χ.]] ο Άτταλος ήδη από το χειμώνα ξεκίνησε να συγκεντρώνει ισχυρές δυνάμεις. Στα πλαίσια της συμμαχίας τους, οι βασιλείς [[Αριαράθης Ε' της Καππαδοκίας]] και [[Μιθριδάτης Δ' του Πόντου]], του έστειλαν ενισχύσεις, επικεφαλής των οποίων τέθηκε ο Δημήτριος, γιος του Αριαράθη. Όσο προετοιμαζόταν δέχτηκε επίσκεψη των δέκα λεγάτων της Ρώμης, οι οποίοι αφού ενημερώθηκαν για την κατάσταση ήρθαν σε επαφή με τον Προυσία, στον οποίο μετέφεραν με πολύ αυστηρό τρόπο τις συστάσεις της Συγκλήτου. Ο βασιλιάς της Βιθυνίας αρνήθηκε τις αξιώσεις τους, με αποτέλεσμα οι Ρωμαίοι να αποκηρύξουν τη συμμαχία τους με τη Βιθυνία. Βλέποντάς τους να αποχωρούν για το στρατόπεδο του Αττάλου ο Προυσίας το μετάνιωσε και έμεινε μετέωρος ως προς το πώς έπρεπε να χειριστεί την κατάσταση.<ref name=auto2>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/33*.html#12 33.12]</ref>
 
Αφού συμβούλεψαν τον Άτταλο να μην επιτεθεί, αλλά να ενισχύσει την άμυνα των συνόρων και των χωριών της επικράτειάς του, απέστειλαν μηνύματα σε διάφορες περιοχές της [[Ιωνία|Ιωνίας]] και του [[Ελλήσποντος|Ελλησπόντου]], διατάζοντας τους κατοίκους να σπάσουν τις σχέσεις τους με τη Βιθυνία υπέρ της Περγάμου. Ορισμένοι δε από αυτούς μετέβησαν στη Ρώμη για να ενημερώσουν τις αρχές για τις εξελίξεις.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίες»,name=auto2 [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/33*.html#12 33.12]</ref>
 
Σχεδόν ταυτόχρονα κατεύθασε ο Αθηναίος με ογδόντα πλοία, τόσο της Περγάμου όσο και των συμμάχων της. Πλέοντας στον Ελλήσποντο προξένησε καταστροφές σε πόλεις που είχαν ταχθεί με το πλευρό της Βιθυνίας. Τελικά, η Σύγκλητος απέστειλε τρεις λεγάτους επιφορτισμένους με την αποστολή να βάλουν τέλος στον πόλεμο αναγκάζοντας τους δύο βασιλείς να υπογράψουν συνθήκη. Στους όρους της περιλαμβανόταν η συμφωνία να παραχωρήσει ο Προυσίας είκοσι πλοία στον Άτταλο, καθώς και να του καταβάλλει πεντακόσια τάλαντα σε είκοσι χρόνια. <ref>Αππιανός, «Ρωμαϊκή Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», [http://www.livius.org/ap-ark/appian/appian_mithridatic_01.html 3]</ref><ref name=auto4>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/33*.html#13 33.13]</ref> Τα δύο κράτη θα επέστρεφαν στα σύνορα που κατείχαν πριν την έναρξη του πολέμου. Στον Προύσια επίσης ανατέθηκε η υποχρέωση να επισκευάσει τις ζημιές που είχε προξενήσεις στις πόλεις [[Μυθήμνα]], [[Αιγαί]], [[Κύμη]] και Ηράκλεια, πληρώνοντας εκατό τάλαντα σε αυτές.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίες»,name=auto4 [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/33*.html#13 33.13]</ref>
 
=== Διαμάχη με το Νικομήδη ===
Καθώς ο Προύσιας δεν ήταν καθόλου αγαπητός στους υπηκόους του εξαιτίας της σκληρότητάς του, άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα λαοφιλής ο γιος του, [[Νικομήδης Β' Επιφανής|Νικομήδης]]. Αυτό έπεσε στην αντίληψη του βασιλιά, ο οποίος έστειλε το γιο του να ζήσει στη Ρώμη. Ωστόσο κι εκεί ο νεαρός άνδρας κέρδισε την εύνοια των αρχών. Σκεπτόμενος το συμφέρον του ο Προυσίας έστειλε στη Ρώμη έναν άνδρα που ονομαζόταν [[Μένας]]. Τον επιφόρτησε με την αποστολή να βρει το Νικομήδη και μαζί να διεκδικήσουν τη μείωση της πολεμικής αποζημίωσης προς τον Άτταλο. Σε περίπτωση επιτυχίας όλα θα έβαιναν καλώς, ειδάλλως ο Μένας έλαβε τη διαταγή να θανατώσει το Νικομήδη. Για το λόγο αυτό έλαβε συνοδεία 2.000 στρατιώτες. <ref name=auto3>Αππιανός, «Ρωμαϊκή Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», [http://www.livius.org/ap-ark/appian/appian_mithridatic_01.html 4]</ref>
 
Από την πλευρά του ο Άτταλος έστειλε στη Ρώμη τον [[Ανδρόνικος της Περγάμου|Ανδρόνικο]], ο οποίος κατάφερε να αποδείξει ενωπίων των αρχόντων πως το ποσό της αποζημίωσης δεν ήταν μεγαλύτερο από τα λάφυρα που είχε κλέψει ο Προυσίας. Έτσι η ποινή δεν μειώθηκε. Από την πλευρά του ο Μένας, βλέποντας πως ο Νικομήδης ήταν αξιόλογος άνδρας, δεν αποφάσιζε να τον σκοτώσει, ωστόσο δεν μπορούσε να επιστρέψει στη Βιθυνία με άδεια χέρια. Ο Νικομήδης αντιλήφθηκε πως κάτι δεν πήγαινε καλά, και με την υποστήριξη του Ανδρόνικου, συνομώτησαν μεταξύ τους κατά του Προυσία. Συναντήθηκαν νύχτα σε ένα πλοίo σε μια μικρή πόλη της [[Ήπειρος|Ηπείρου]], όπου και πριν το ξημέρωμα αποφάσισαν πώς θα προχωρήσουν. <ref>Αππιανός, «Ρωμαϊκήname=auto3 Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», [http://www.livius.org/ap-ark/appian/appian_mithridatic_01.html 4]</ref>
 
Το πρωί ο Νικομήδης βγήκε από το πλοίο φορώντας τα βασιλικά χρώματα και φορώντας διάδημα στο κεφάλι. Ο Ανδρόνικος τον συνάντησε, τον αναγνώρισε ως βασιλιά και του παρείχε συνοδεία 500 ανδρών. Από την πλευρά του ο Μένας, προσποιήθηκε άγνοια μπροστά στους άνδρες του, ωστόσο αφού τους μίλησε τους έπεισε πως συμφέρον της χώρας ήταν η εκθρόνιση του τυραννικού βασιλιά και η άνοδος ενός νεότερου, που επιπλέον είχε την αποδοχή τόσο της Ρώμης, όσο και της Περγάμου. Έτσι ο Νικομήδης κέρδισε και την υποστήριξη των 2.000 ανδρών του Μένα. <ref>Αππιανός, «Ρωμαϊκή Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», [http://www.livius.org/ap-ark/appian/appian_mithridatic_01.html 5]</ref>