Δροσιά Αττικής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Ρομπότ: Αντικατάσταση Απογραφή 2001 με Ελληνική απογραφή 2001 |
||
Γραμμή 121:
Το [[1950]] αποσπάται από τη Σταμάτα και αναγνωρίζεται ως αυτόνομη κοινότητα της Ανατολικής Αττικής, ενώ 2 μόλις χρόνια αργότερα υλοποιείται το σχέδιο πόλεως. Έπειτα από μια ιστορική πορεία 57 ετών, εφάπτεται του επεκτεινόμενου πολεοδομικού συγκροτήματος και αναγνωρίζεται το [[2007]] ως Δήμος Δροσιάς, ξεπερνώντας τους 5.000 κατοίκους.
Τα διοικητικά όρια του δήμου εκτείνονται από το περιαστικό δάσος της [[Εκάλη|Εκάλης]] μέχρι και τους πρώτους λοφίσκους του Πεντελικού, σε απόσταση 22 χιλιομέτρων βορειοανατολικά των Αθηνών, 7 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά των διοδίων των [[Αφίδνες|Αφιδνών]] και 10 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του [[Μαραθώνας|Μαραθώνα]]. Η πόλη είναι οικοδομημένη σε υψόμετρο κέντρου 370 μέτρων και η έκτασή της απλώνεται σε 2.201 στρέμματα στα οποία κατοικούν σύμφωνα με την [[Ελληνική απογραφή 2001|απογραφή του 2001]] 5.865 κάτοικοι, εμφανίζοντας μια πυκνότητα δόμησης 2.665 κατοίκων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Σύμφωνα δε με τις εκτιμήσεις της δημοτικής αρχής οι κάτοικοι το 2007 ανέρχονται σε 7.000, τουτέστιν 3.180 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Η μεγαλύτερη πλυθησμιακή αύξηση παρατηρείται στη [[δεκαετία 1990|δεκαετία του '90]] ύψους 115,68 (διπλασιασμός των κατοίκων), με παρόμοιους ρυθμούς και στις προσεχείς δεκαετίες.
Η θέση της Δροσιάς έξω από το λεκανοπέδιο του άστεως, περιβαλλόμενη από τα πευκοδάση του όρους την κατέστησαν σύντομα τουριστικό προορισμό για Αθηναίους και λοιπούς επισκέπτες. Τα εύγευστα πεϊνιρλί της, έδεσμα [[Κωνσταντινούπολη|κωνσταντινοπολίτικης]] προέλευσης, αλλά και το δροσερό της κλίμα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες διαμόρφωσαν το προσωπικό ύφος της περιοχής που αναπτύχθηκε με ταχείς ρυθμούς παρά τη μεγάλη απόσταση από το κέντρο των Αθηνών. Η Πόλη της Δροσιάς απολαμβάνει εξαίρετης ρυμοτομίας που συνίσταται από φαρδείς και ευθείς δρόμους που ακολουθούν τα φυσικά σύνορα των δασών, ενώ η ρεματιά της Εκάλης τη διαχωρίζει από την υπερυψωμένη συνοικία της Ρέας.
| |||