Γκουανό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με την ονομασία '''γκουανό''' ή ''γουανό''<ref>Η ελληνική λέξη ''γουανόν'' πρωτοεμφανίσθηκε το 1898 στην εφημερίδα "Ακρόπολις"</ref>, (απόεκ τηντης [[ισπανική γλώσσα|ισπανική λέξηισπανικής]] ''guano'' > ''huano'' = ''κοπριά'') φέρεται διεθνώς και toσυλλογικά μείγμα αποσυνθεμένων περιττωμάτων θαλάσσιων πουλιών καθώς και των πτωμάτων θαλάσσιων πουλιώναυτών.

Το γκουανό παρατηρείται ως συσσώρευση απορριμάτων κυρίως σε απομονωμένες ακτές και νησιάνήσους των ξερών κλιμάτων. Επίσης με το όνομα γκουανό φέρονται ομοίως (καταχρηστικά) και τα περιττώματα των νυχτερίδων στα διάφορα σπήλαια και στα εξ αυτών προερχόμενα διάφορα λιπάσματα, (γκουανό νυχτερίδων, γκουανό ψαριών κ.λπ.).

Τούτο συνίσταται από μια λεπτή ξηρή γκρίζα σκόνη με ιδιάζουσα οσμή. Απαντάται κυρίως στις νοτιοαμερικανικές ακτές του [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικού Ωκεανού]] ([[Περού]], [[Κολομβία]], [[Βενεζουέλα]] κ.α.), σε παχιά στρώματα που σχηματίσθηκαν επί εκατοντάδες χρόνια. Η χημική σύστασή του ποικίλει ανάλογα του χρόνου έκθεσης στις διάφορες κλιματολογικές συνθήκες.<br>

Τα περιττώματα αυτά των πουλιών μέχρι τον 19ο αιώνα θεωρούνταν το μόνο συμπυκνωμένο λίπασμα που συλλεγοταν σε μικρές ποσότητες κυρίως από τους περιστερώνες. Η εκπληκτική όμως αφθονία από τα θαλασσοπούλια στις νότιες δυτικές ακτές της αμερικανικής ηπείρου, ιδίως σε ξηρά κλίματα, επέτρεψαν τη συσσώρευση αυτών σε στρώματα πάχους πολλών δεκάδων μέτρων γεγονός που οδήγησε τον επίσημο χαρακτηρισμό: «"ακτών και νήσων γκουανό»". Το γκουανό όμως ήταν ήδη γνωστό στους [[Ίνκας]]. Έγινε όμως ευρύτερα γνωστό από τον φυσιοδίφη [[Αλεξάντερ φον Χούμπολτ]], απ΄ όπου και άρχισε η βιομηχανική του εκμετάλλευση το [[1840]].<br>