Αλυκή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 6:
==Αλυκές στην Ελλάδα==
Στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1840 λειτουργούσαν 8 αλυκές<ref>[http://www.milos-island.gr/history/econhistory.gr.html Aσχολίες και προϊόντα των κατοίκων ''(της Μήλου)'' στο διάβα των αιώνων], , ανακτήθηκε 19 Ιουλίου 2009</ref>, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχαν 16 και στα χρόνια του Μεσοπολέμου 25. Από το 1996 λειτουργούν οκτώ: στο Μεσολόγγι (δυο), στη Λέσβο (δυο, στην [[Καλλονή Λέσβου|Καλλονή]] και στην Πολύχνιτο Λέσβου), στο Κίτρος Ημαθίας, στο Αγγελοχώρι Θεσσαλονίκης (
Οι κυριότερες από τις κλειστές αλυκές ήταν στην [[Ανάβυσσος Αττικής|Ανάβυσσο της Αττικής]] (έκλεισαν το 1969), στη [[Λευκάδα]] (κλειστές από το 1948 οι παλιές και το 1990 οι νέες)<ref>[http://www.arxaiologia.gr/assets/media/PDF/migrated/1061.pdf Οι Αλυκές της Λευκάδας], Μαρία Λαμπρινού, ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2009</ref>, στη [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]], στο Πυθαγόρειο της [[Σάμος|Σάμου]] (κλειστές από το 1964), στο Τιγκάκι της [[Κως|Κω]], στην Λευκίμμη της [[Κέρκυρα|Κέρκυρας]] και στην Πάρο.<ref>[http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=79&artid=96804&dt=01/03/1998 Οι τόποι των φλαμίνγκος και των κορμοράνων],
Γραμμή 13:
Οι αλυκές από το [[1918]] ανήκαν στο κράτος, που παρακολουθούσε τη λειτουργία τους με ειδικό προσωπικό και τις νοίκιαζε σε εργολάβους.
Οι αλατοπηγικές δραστηριότητες ήταν ήδη από την Τουρκοκρατία κρατικές δραστηριότητες ή
==Αναφορές==
|