Ο '''Σερ Άρθουρ Σίμορ Σάλιβαν''' (''Sir Arthur Seymour Sullivan'', [[1842]]-[[1900]]) ήταν [[Βρετανία|άγγλος]] συνθέτης ελαφριάς [[όπερα|όπερας]] (ή πιο σωστά [[οπερέτα|οπερέτας]]), ο πρώτοςπιο σημαντικός συνθέτης της χώρας του κατά τον 19ο αιώνα. Στη μουσική του κυριαρχεί η ζωντάνια και η ευθυμία, ενώ επίσης προσπαθεί, και πολύ επιτυχώς μάλιστα, να ακούγονται όσο το δυνατόν πιο πολύ οι διάλογοι των έργων του, ενώ αποτέλεσε πρότυπο για τους σύγχρονους συνθέτες των [[μιούζικαλ]], ξεκινώντας (όπωςαπό γιατον [[Βίκτωρ Χέρμπερτ]] στις αρχές του 20ου αιώνα και φθάνοντας ως τον σύχγρονό μας [[Άντριου Λόιντ Βέμπερ]]). Εν ολίγοις ήταν ένας συνθέτης που σημάδεψε την παράδοση της αγγλικής και γενικότερα της αγγλοσαξωνικής μουσικής, χρωστώντας μεγάλο μέρος της επιτυχίας του στη συνεργασία του με τον [[λιμπρέτο|λιμπρετίστα]] και χιουμορίστα [[Γουίλιαμ Σβένκ Γκίλμπερτ]] (William Schwenk Gilbert, 1836-1906) με τον οποίο συνεργάστηκε για 2725 χρόνια ([[1871]]-[[18981896]]).
Πριν ακόμα ασχοληθεί με την όπερα, ο Σάλιβαν έγραψε κυρίως [[ορχήστρα|ορχηστρική]] (όπως μια συμφωνία και ένα κοντσέρτο για τσέλο) και [[εκκλησιαστική μουσική]] (π.χ. το ορατόριο ''Ο Άσωτος υιός''). Τον Γκίλμπερτ γνωρίσεγνώρισε το 1870 από τον φίλο του Ρίτσαρντ Μπάρκερ και από τον επόμενο χρόνο γράψαν τητην πρώτη τους όπερα, με τίτλο ''Θέσπις'',. κατόπινΑκολούθησαν τουςπολλές ''Πειρατές''συνεργασίες, τονοι ''Μάγο''(1877)περισσότερες από τις οποίες σημείωσαν τεράστια επιτυχία, όπως το ''Πίναφορ''(1878), τηνοι ''ΥπομονήΠειρατές'' (18801879), τηνη ''Ιολάνθη''(1882), τηνη ''Πριγκίπισα Άιντα''(1884), τονο ''Μικάντο''(1885), τουςοι ''ΓονδολιέρουςΥπαξιωματικοί της Φρουράς'' (1888) και οι ''Γονδολιέροι'' (1889). Μεγάλες επιτυχίες του σε συνεργασία με άλλους λιμπρετίστες υπήρξαν ο ''Ιβανόης'' (1891) και τοντο ''ΥπαξιωματικόΡόδο της φρουράςΠερσίας'' (18981899).
Ο Σάλιβαν πέθανε τον Φεβρουάριο του 1900 από οξύ [[πνευμονικό οίδημα]] και η ταφή του έγινε στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου στο [[Λονδίνο]].
