Μυκαλησσός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{μορφοποίηση}}

Η Μυκαλησσός, υπήρξε αρχαία ελληνική πόλη στην ανατολική Βοιωτία, σε μικρή απόσταση από τον πορθμό του Ευρίπου και τη πόλη της Χαλκίδας. Βρισκόταν στη θέση της σημερινής Ριτσώνας, νοτιοανατολικά από το όρος Μεσσάπιο (σημερινός Κτυπάς) και συγκεκριμένα στη διασταύρωση της παλαιάς εθνικής οδού Χαλκίδος-Θηβών με τον επαρχιακό δρόμο Ριτσώνας-Βαθύ Αυλίδας, στη θέση Χάνι. Πρώτη αναφορά για τη Μυκαλησσό γίνεται από τον Όμηρο στη ραψωδία Β' της Ιλιάδας, στο Νεών Κατάλογο όπου απαριθμούνται οι πόλεις των Αχαιών που έστειλαν στρατό και πλοία για την εκστρατεία της Τροίας. Παρόλα αυτά φαίνεται ότι η πόλη ιδρύθηκε σε προ-ομηρική επόχη, διότι πήρε την ονομασία της (σύμφωνα με τα "Βοιωτικά" του Παυσανία) από τον μυκηθμό (μούγκρισμα) που έκανε η αγελάδα που οδηγούσε τον Κάδμο και την ακολουθία του στη Θήβα. Η Μυκαλησσός φαίνεται ότι έφτασε στην ακμή της στα αρχαϊκά χρόνια (από τα μέσα του 6ου π.Χ. αι. ως τα Μηδικά), αρκετά αρχαιολογικά ευρήματα έχουν βρεθεί, τα οποία εκθέτονται στο αρχαιολογικό μουσείο της Θήβας. Η πόλη καταστράφηκε ολοσχερώς κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, αν και υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα ως τον 3ο π.Χ. αιώνα. Συγκεκριμένα το 413 π.Χ., όπως διηγείται διεξοδικά ο Θουκυδίδης 7,29-30 και ο Παυσανίας 1,23,3 ο Αθηναίος αξιωματικός Διιτρέφης επικεφαλής 1300 Θρακών μαχαιροφόρων πελταστών αποβιβάστηκε στις ακτές της Ταναγρικής κι επετέθηκε αιφνιδιαστικά στη Μυκαλησσό. Η βοιωτική πόλη βρέθηκε απροετοίμαστη για άμυνα και πολιορκία και γρήγορα κυριεύθηκε, οι θράκες λεηλάτησαν τα σπίτια και τα ιερά και σκότωσαν όσους βρήκαν άντρες, γέρους, γυναίκες, παιδιά ακόμα και τα ζώα. Το νέο μαθεύτηκε μέχρι τη Θήβα, με αποτέλεσμα οι Θηβαίοι να στείλουν στρατιωτικό απόσπασμα εναντίον τους. Στη μάχη που ακολούθησε οι Θηβαίοι νίκησαν τους θράκες πελταστές τους οποίους κι εξεδίωξαν, συγκεκριμένα σύμφωνα με τον Θουκυδίδη και τον Παυσανία σκοτώθηκαν περί τους 250 θράκες και περί τους 20 Θηβαίους πεζούς και ιππείς. Παρόλη τη νίκη των Θηβαίων η Μυκαλησσός από τότε δεν κατάφερε ξανά να βρεί τη παλαιά της αίγλη και ακμή.