Μιχαήλ Εμινέσκου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Μιχαήλ Εμινέσκου''', (''Mihai Eminesku'', πραγματικό όνομα ''Mihai Eminovici'') υπήρξε [[Ρουμανία|ρουμάνος]] ποιητής και λογοτέχνης. Γεννήθηκε στο Μποτοσάνι της Μολδαβίας στις [[15 Ιανουαρίου]] του έτους [[1850]] και υπήρξε γόνος ευκατάστατης επαρχιακής [[οικογένεια]]ς. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην [[πόλη]] Τσερναούτι και τις τελείωσε στο Σιμπίου, όπου είχε την ευκαιρία να μελετήσει επαρκώς τη [[γερμανική γλώσσα]]. Σε ηλικία 19 ετών εγγράφηκε στην φιλοσοφική σχολή του [[πανεπιστήμιο της Βιέννης|πανεπιστημίου της Βιέννης]] και κατόπιν μελέτησε [[Νομική επιστήμη|νομικά]] στο [[Βερολίνο]] και στην Ιένα. Δίχως να ολοκληρώσει τις σπουδές του σε κάποιον ιδιαίτερο τομέα, επέστρεψε στην πατρίδα του εργαζόμενος ως βιβλιοθηκάριος, σχολικός επιθεωρητής και δημοσιογράφος στο Ιάσιο (1874-1876). Έχασε τη θέση εργασίας του εξαιτίας πολιτικών αντιπαλοτήτων και αναγκάστηκε να μετακομίσει στο [[Βουκουρέστι]], όπου εργάστηκε κυρίως ως αρθρογράφος, συνεχίζοντας παράλληλα να γράφει και να δημοσιεύει ποιήματα.

 

Το πορτραίτο του πήρε τη θέση του στην Αλέα των Κλασικών της Ρουμανικής [[λογοτεχνία|λογοτεχνίας]] σε ένα γλυπτικό σύμπλεγμα στο πάρκο του Στεφάνου του Μεγάλου, στο [[Κισινάου]] της [[Μολδαβία|Μολδαβίας]].

 

 

Ο ποιητής έζησε σε μια εποχή ταραγμένη και συνάμα αποφασιστική για τη χώρα του, η οποία μόλις απελευθερωμένη από την ηγεμονία της [[Οθωμανική αυτοκρατορία|οθωμανικής αυτοκρατορίας]], αναζητούσε την εθνική της ταυτότητα ανάμεσα στις ευρύτατες ανακατατάξεις της [[Βαλκάνια|Βαλκανικής]] περιοχής και τις κυριαρχικές διαθέσεις της Ρωσίας και της Γαλλίας. Το νέο κράτος που δημιουργείτο, χρησιμοποιούσε ακόμα ως [[επίσημη γλώσσα]] και γραφή τα [[Ελληνική γλώσσα|ελληνικά]] και διατηρούσε έντονα στοιχεία από το φαναριώτικο παρελθόν της. Με το λογοτεχνικό του ταλέντο και την ευρύτατη παιδεία του ο ποιητής του κατόρθωσε να αναπτύξει τη [[ρουμανική γλώσσα]] και [[λογοτεχνία]] όσο σχεδόν κανείς άλλος από τους συγχρόνους του λογοτέχνες, παράγοντας πρότυπα για τη ρουμανική ποίηση, τα οποία θεμελιώνονται σε έναν ιδιότυπο ρουμανικό ρομαντισμό. Διαμόρφωσε μια νέα ποιητική έκφραση, επιβάλλοντας δικά του στερεότυπα. Μολονότι καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του δε δημοσίευσε παρά μόνο έναν τόμο ποιήματα (1884), η αξία του έργου του τον ανέδειξε ως τον μεγαλύτερο πιθανώς Ρουμάνο λυρικό ποιητή.

 

 

Η λυρική μπαλάντα με τον τίτλο ο ''Αυγερινός'' (''L' Εtoile du soir'') θεωρείται κορύφωση της ποιητικής του δημιουργίας. Εδώ, όπως και στην «Προσευχή ενός Δάκα» καθώς και στην «1η Επιστολή», περιγράφεται η σχέση θείου-ανθρωπίνου. Όσον αφορά στον πεζό λόγο, ιδιαίτερη θέση κατέχει ''Ο Φτωχοδιόνυσος'', φανταστικό διήγημα που δημοσιεύθηκε το 1872 στις «Λογοτεχνικές Συνδιαλέξεις». Παρόλο που ανήκει στις δημιουργίες της νεότητας του συγγραφέα, θεωρήθηκε εξαρχής αριστούργημα.

 

{{commons|Mihai Eminescu}}

*[http://www.archive.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=61 Κ. Τσοπάνης, "Μιχαήλ Εμινέσκου, (1850 Μολδαβία - 1889 Βουκουρέστι)", στο ''Archive'' 4, 2004]

 

[[eo:Mihai Eminescu]]

[[es:Mihai Eminescu]]

[[fr:Mihai Eminescu]]

[[gl:Mihai Eminescu]]