Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: '''Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας''' (825875) βαιλιάς της Ιταλίας (844875) και αυτοκράτωρ απο το [[...
 
επιμέλεια
Γραμμή 1:
O '''Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας''' ([[825]] – [[875]]) ήταν βασιλιάς της [[Ιταλία|Ιταλίας]] ([[844]] – [[875]]) και αυτοκράτωρ από το [[855]], μεγαλύτερος γιος του αυτοκράτορα [[Λοθάριος Α΄|Λοθαρίου Α’]] και της Ερμενγκάρδης του Τούρ.
'''Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας''' ([[825]] – [[875]]) βαιλιάς της Ιταλίας ([[844]] – [[875]]) και αυτοκράτωρ απο το [[855]]. Μεγαλύτερος γιός του αυτοκράτορα [[Λοθάριος Α΄| Λοθαρίου Α’]] και της Ερμενγκάρδης του Τούρ, στέφθηκε βασιλιάς στην [[Ρώμη]] στις [[15 Ιουνίου]]/[[844]], αργότερα ([[850]]) στέφθηκε αυτοκράτορας στην Ρώμη απο τον πάπα Λέων Δ’. Αργότερα βάδισε στα νότια της Ιταλίας υποχρεώνοντας τους δούκες του Μπενεβέντο Ραντελχίς Α’ και Σικονούλφ να κλείσουν ειρήνη, με την μεσολάβηση του το Λομβαρδικό δουκάτο διασπάστηκε στα δύο. Ο Ραντελχίς πήρε το μερίδιο του με πρωτεύουσα το Μπενεβέντο ενώ ο Σικονούλφ πήρε το άλλο μερίδιο με πρωτεύουσα το Σαλέρνο, ο Ραντελχίς δέν είχε πιά ανάγκη τους Σαρακηνούς μισθοφόρους του τους παρέδωσε στον Λουδοβίκο που τους έσφαξε. Με τον θάνατο του πατέρα του ([[855]]) ο Λουδοβίκος παρέμεινε μόνος αυτοκράτορας. Δυσαρεστημένος που δέν πήρε απο την αυτοκρατορία του πατέρα του τίποτε άλλο εκτός απο την [[Ιταλία]] συμμάχησε με τον θείο του [[Λουδοβίκος ο Γερμανικός|Λουδοβίκο τον Γερμανικό]] εναντίον των αδελφών του Λοθάριου της Λοθαριγγίας και Καρόλου. Αλλά αργότερα που ο Λουδοβίκος εξασφάλισε την εκλογή του πάπα Νικόλαου Α’ ([[858]]) συμφιλιώθηκε με τον Λοθάριο. Προσπάθησε να επαναφέρει την ισχύ του στην Ιταλία απέναντι στους ταραγμένους πρίγκηπες και τους Σαρακηνούς που λεηλατούσαν την νότια Ιταλία, κυρίευσε μερικούς επιδρομείς ([[866]]) αλλά δέν μπόρεσε να συνεχίσει τις επιτυχίες του χάρη στην απώλεια του στόλου του. Έστειλε πλοία για να βοηθήσει τον αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρώμης [[Βασίλειος Α΄|Βασίλειο Α’]] ([[869]]) στην '''πολιορκία του Μπάρι''' πρωτεύουσα του τοπικού Ισλαμικού εμιράτου που τελικά υποτάχθηκε το [[871]]. Ο αδελφός του Λοθάριος πέθανε ([[869]]) αλλά ο Λουδοβίκος απέτυχε να πάρει μερίδιο στην διαδοχή της Λοθαραγγίας. Η ζήλεια μεταξύ που ξέσπασε με τον αυτοκράτορα της Ανατολής Βασίλειο Α’ μετά την νίκη στο [[Μπάρι]] τον έκανε να αποσυρθεί στο Μπενεβέντο ώστε να προετοιμάσει μιά μεγάλη εκστρατεία αλλά τον Αύγουστο του [[871]] μετά απο προδοσία αιχμαλωτίστηκε απο τον Αντελχίς πρίγκηπα του Μπενεβέντο. Η στρατοπέδευση Σαρακηνών ανάγκασε τον Αντελχίς να τον ελευθερώσει έναν μήνα αργότερα αφού τον υποχρέωσε να ορκιστεί οτι δέν θα πάρει εκδίκηση. Επιστρέφοντας στην [[Ρώμη απελευθερώθηκε απο τον όρκο του και στέφθηκε για δεύτερη φορά αυτοκράτορας στις [[18 Μαίου]]/[[872]] απο τον πάπα Ανδριανό Β’. Οι προσπάθειες του να τιμωρήσει τον Αντελχίς απέτυχαν και πέθανε στην Μπρέσια στις [[12 Αυγούστου]]/[[875]], τον διαδέχθηκε ο πρωτοξάδελφος του Καρλομάνος γιός του Λουδοβίκου του Γερμανικού.
 
Στέφθηκε βασιλιάς στην [[Ρώμη]] στις [[15 Ιουνίου]] [[844]], αργότερα ([[850]]) στέφθηκε αυτοκράτορας στην Ρώμη από τον [[Πάπας Λέων Δ'|πάπα Λέοντα Δ’]]. Αργότερα βάδισε στα νότια της Ιταλίας, υποχρεώνοντας τους δούκες [[Ράντελχις Α' του Μπενεβέντο]] και [[Σίκονουλφ του Σαλέρνο]] να κλείσουν ειρήνη. Με την μεσολάβηση του, το [[Λομβαρδία|Λομβαρδικό]] δουκάτο διασπάστηκε στα δύο: ο Ράντελχις πήρε το μερίδιο του με πρωτεύουσα το [[Μπενεβέντο]], ενώ ο Σίκονουλφ πήρε το άλλο μερίδιο με πρωτεύουσα το [[Σαλέρνο]]. Ο Ράντελχις δεν είχε πια ανάγκη τους [[Σαρακηνοί|Σαρακηνούς]] μισθοφόρους του, έτσι τους παρέδωσε στον Λουδοβίκο που τους έσφαξε.
 
Με τον θάνατο του πατέρα του ([[855]]), ο Λουδοβίκος παρέμεινε μόνος αυτοκράτορας. Δυσαρεστημένος που δεν πήρε από την αυτοκρατορία του πατέρα του τίποτε άλλο εκτός από την [[Ιταλία]], συμμάχησε με τον θείο του, [[Λουδοβίκος ο Γερμανικός|Λουδοβίκο τον Γερμανικό]], εναντίον των αδελφών του, [[Λοθάριος Β' της Λοθαριγγίας|Λοθάριου]] της [[Λοθαριγγία|Λοθαριγγίας]] και [[Κάρολος ο Φαλακρός|Καρόλου]]. Αλλά αργότερα που ο Λουδοβίκος εξασφάλισε την εκλογή του [[πάπας Νικόλαος Α'|πάπα Νικόλαου Α’]] ([[858]]), συμφιλιώθηκε με τον Λοθάριο. Προσπάθησε να επαναφέρει την ισχύ του στην Ιταλία απέναντι στους ταραγμένους πρίγκιπες και τους Σαρακηνούς που λεηλατούσαν την νότια Ιταλία, κυρίευσε μερικούς επιδρομείς ([[866]]), αλλά δεν μπόρεσε να συνεχίσει τις επιτυχίες του λόγω της απώλεια του στόλου του. Έστειλε πλοία για να βοηθήσει τον αυτοκράτορα της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] [[Βασίλειος Α΄|Βασίλειο Α’]] ([[869]]) στην [[πολιορκία του Μπάρι]], πρωτεύουσα του τοπικού [[ισλάμ|Ισλαμικού]] [[εμιράτο του Μπάρι|εμιράτου]], που τελικά υποτάχθηκε το [[871]].
 
Ο αδελφός του Λοθάριος πέθανε ([[869]]), αλλά ο Λουδοβίκος απέτυχε να πάρει μερίδιο στην διαδοχή της Λοθαριγγίας. Η ζήλια που ξέσπασε με τον αυτοκράτορα Βασίλειο Α’ μετά την νίκη στο [[Μπάρι]] τον έκανε να αποσυρθεί στο Μπενεβέντο, ώστε να προετοιμάσει μια μεγάλη εκστρατεία, αλλά τον Αύγουστο του [[871]] μετά από προδοσία αιχμαλωτίστηκε από τον [[Άντελχις του Μπενεβέντο]]. Η στρατοπέδευση Σαρακηνών ανάγκασε τον πρίγκιπα Άντελχις να τον ελευθερώσει έναν μήνα αργότερα, αφού τον υποχρέωσε να ορκιστεί ότι δεν θα πάρει εκδίκηση. Επιστρέφοντας στην [[Ρώμη]], απελευθερώθηκε από τον όρκο του και στέφθηκε για δεύτερη φορά αυτοκράτορας στις [[18 Μαΐου]] [[872]] από τον [[πάπας Αδριανός Β'|πάπα Αδριανό Β’]]. Οι προσπάθειες του να τιμωρήσει τον Άντελχις απέτυχαν και πέθανε στην [[Μπρέσια]] στις [[12 Αυγούστου]] [[875]].
 
Τον διαδέχθηκε ο πρωτοξάδελφος του, [[Καρλομάνος της Βαυαρίας]], γιος του [[Λουδοβίκος ο Γερμανικός|Λουδοβίκου του Γερμανικού]].
 
{{μεταφρασμένο|en|Louis II of Italy}}