Κανονικότητα διαλύματος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 53:
==Χρήσεις της κανονικότητας==
Η κανονικότητα χρησιμοποιείται στην αναλυτική χημείοα και ιδιαίτερα στην ογκομετρία. Γιατί από τον όγκο του διαλύματος που καταναλώθηκε για την πλήρη αντίδραση και την κανονικότητά του βρίσκεται η κανονικότητα ενός άλλου διαλύματος εφόσον είναι γνωστός ο όγκος που χρησιμοποιήθηκε για την αντίδραση μεταξύ τους. <br />
===<small>Η σχέση της χημικής ισοδυναμίας</small>===
Τα διαλύματα που περιέχουν ίσους αριθμούς geq περιέχουν ουσίες χημικά ισοδύναμες μεταξύ τους και χαρακτηρίζονται ισοδύναμα διαλύματα. Έτσι, αν η κανονικότητα ενός διαλύματος μιας ουσίας Α είναι Ν<sub>Α</sub> και ο όγκος του V<sub>A</sub>, ενώ η κανονικότητα ενός διαλύματος ουσίας Β είναι αντίστοιχα Ν<sub>Β</sub> και ο όγκος του V<sub>B</sub>, τότε αν αυτά τα διαλύματα αντιδρούν πλήρως μεταξύ τους, ισχύει η σχέση της ''χημικής ισοδυναμίας'' :
: <math>N_A \cdot V_A = N_B \cdot V_B</math>
Όταν δύο περισσότερα διαλύματα οξέων (με κανονικότητες Ν<sub>ο1</sub>, Ν<sub>ο2</sub> κλπ και όγκους V<sub>o1</sub>, V<sub>o2</sub> κλπ. αντίστοιχα) εξουδετερώνουν δύο η περισσότερα διαλύματα βάσεων (με κανονικότητες Ν<sub>b1</sub>, N<sub>b2</sub> κλπ. και όγκους V<sub>b1</sub>, V<sub>b2</sub> κλπ. αντίστοιχα), η σχέση ισοδυναμίας παίρνει τη μορφή :
: <math>N_{o1}V_{o1} + N_{o2}V_{o2} + ... = N_{b1}V_{b1} + N_{b2}V_{b2} + ...</math>
===<small>Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της χρήσης της κανονικότητας</small>===
Το βασικό πλεονέκτημα της χρησιμοποίησης των κανονικών διαλυμάτων και των συναφών σχέσεων είναι ότι στους διάφορους υπολογισμούς δε χρειάζεται να γραφεί η χημική αντίδραση που περιγράφει το φαινόμενο αφού οι σχέσεις χημικής ισοδυναμόιας δεν εξαρτώνται από τους συντελεστές της χημικής εξίσωσης οι οποίοι εκφράζουν την αναλογία mole με την οποία συμμετέχουν τα σώματα στο φαινόμενο. Πράγματι, για μια χημική αντίδραση της γενικής μορφής : αA + βB → γΓ + δΔ, ισχύει ότι k geq του Α αντιδρούν με k geq του σώματος Β και δίνουν k geq του γ και k geq του Δ ανεξάρτητα από τους συντελεστές α, β, γ και δ. <br />
Επίσης με τη βοήθεια της κανονικότητας και των γραμμοϊσοδυνάμων, μπορούμε να αποφανθούμε αν οι ποσότητες των ουσιών, σε μια αντίδραση μεταξύ ηλεκτρολυτών, αντέδρασαν πλήρως ή όχι συγκρίνοντας απλά τα qeq των σωμάτων που αντιδρούν. Αν αυτά είναι ίσα μεταξύ τους, τότε έγινε πλήρης αντίδραση διαφορετικά υπάρχει περίσσεια κάποιου σώματος.
| |||