Ταΰγετος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Οικολογία: Αφαίρεση εικόνας |
+ |
||
Γραμμή 10:
|caption= Η θέση του Ταΰγετου στον χάρτη
}}
Ο '''Ταΰγετος''' ή '''Πενταδάκτυλος'''<ref>[http://www.gianniskofinas.com/Vouna/on_kouts/on.htm Ανάργυρος Κουτσιλιέρης - Ονομασία Ταϋγέτου]</ref>, είναι η υψηλότερη οροσειρά της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]], εκτεινόμενη μεταξύ των λεκανών [[Μεγαλόπολη|Μεγαλόπολης]] - [[Ευρώτας ποταμός|Ευρώτα]] και [[Μεσσηνία|Μεσσηνίας]]. Η κορυφή του έχει ύψος 2.407 μέτρα και ονομάζεται '''Αγιολιάς''' ή [[Προφήτης Ηλίας (Ταύγετος)|Προφήτης Ηλίας]], από το ομώνυμο εκκλησάκι που κτίσθηκε κοντά στη κορυφή του, ενώ στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν [[Ταλετός]]<ref>[http://www.mani.org.gr/taigetos/ Ταΰγετος<!-- Αυτόματα δημιουργημένος τίτλος -->]</ref>.
== Ιστορία ==
Η οροσειρά αυτή, από πολύ νωρίς συνδέθηκε με την αρχαία
Στα [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|βυζαντινά]] χρόνια, η οροσειρά αναφέρεται με την ονομασία Πενταδάκτυλος, εξ αιτίας των πέντε κορυφών του, ενώ στην περίοδο της [[Φραγκοκρατία|Φραγκοκρατίας]] επικράτησε η ονομασία Ζυγός του Μελιγού<ref>[http://www.monumenta.org/article.php?IssueID=4&lang=gr&CategoryID=3&ArticleID=268 Στοιχεία διαπολιτισμικότητας, μέσα από επιγραφές ναών της ύστερης βυζαντινής εποχής, στην περιοχή της Μάνης]</ref>. Στα χρόνια της [[Επανάσταση του 1821|Επανάστασης του 1821]], η οροσειρά λεγόταν "''Αγιολιάς ο μακρυνός''", από το μέγάλο μήκος της οροσειράς, μέχρι τελικά που ξαναπήρε το αρχαίο όνομα, Ταΰγετος. Από τους Έλληνες [[ναυτικός|ναυτικούς]] που λαμβάνουν την κορφή του σε [[διόπτευση|διοπτεύσεις]] ονομάζεται "''βουνό της Μάνης''"▼
▲Η οροσειρά, από πολύ νωρίς συνδέθηκε με την αρχαία ελληνική [[μυθολογία]] και πήρε την ονομασία της από την [[Ταϋγέτη]], μία από τις επτά [[Ατλαντίδες]] ή [[Πλειάδες]], κόρες του [[Άτλας (μυθολογία)|Άτλαντα]] και της [[Πλειόνη|Πλειόνης]]. Σύμφωνα με άλλη παραλλαγή του μύθου, η Ταϋγέτη φέρεται ως σύζυγος του [[Λακεδαίμων|Λακεδαίμονα]]. Επίσης λεγόταν και μητέρα του Ευρώτα.
▲Στα [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|βυζαντινά]] χρόνια, η οροσειρά αναφέρεται με την ονομασία Πενταδάκτυλος, ενώ στην περίοδο της [[Φραγκοκρατία|Φραγκοκρατίας]] επικράτησε η ονομασία Ζυγός του Μελιγού<ref>[http://www.monumenta.org/article.php?IssueID=4&lang=gr&CategoryID=3&ArticleID=268 Στοιχεία διαπολιτισμικότητας, μέσα από επιγραφές ναών της ύστερης βυζαντινής εποχής, στην περιοχή της Μάνης]</ref>. Στα χρόνια της [[Επανάσταση του 1821|Επανάστασης του 1821]], η οροσειρά ξαναπήρε το αρχαίο όνομα, Ταΰγετος.
== Περιγραφή ==
[[Αρχείο:FaraggiBir.JPG|left|thumb|200px|Τμήμα του δυτικού Ταΰγετου]]
Η οροσειρά του Ταΰγετου έχει μήκος 115 [[χιλιόμετρο|χιλιόμετρα]], μέγιστο πλάτος 30 χιλιόμετρα και έκταση 2.500 [[τετραγωνικό χιλιόμετρο|τετραγωνικά χιλιόμετρα]], η οποία συγκροτείται από τέσσερα κύρια τμήματα:
α)τον Βόρειο (προς την Μεγαλόπολη), β) τον Μέσο Ανατολικό (προς την Σπάρτη), γ) τον [[Δυτικός Ταΰγετος|Δυτικό]] και δ) τον Νότιο Ταΰγετο
▲τον Βόρειο (προς την Μεγαλόπολη), τον Μέσο Ανατολικό (προς την Σπάρτη), τον [[Δυτικός Ταΰγετος|Δυτικό]] και τον Νότιο Ταΰγετο με τα βουνά της [[Μάνη|Μάνης]]. Η υψηλότερη κορυφή του ονομάζεται Προφήτης Ηλίας, έχει ύψος 2.407 μ. και βρίσκεται στο ανώτερο μέρος της τοποθεσίας που ονομάζεται Πυραμίδα, λόγω του χαρακτηριστικού σχήματος της.
Ο Ταΰγετος, αποτελείται κυρίως από ασβεστόλιθους και [[μάρμαρο]] ενώ είναι αρκετά πλούσιος σε νερά. Το κλίμα του είναι γενικά ηπειρωτικό, με μεγάλες [[χιονόπτωση|χιονοπτώσεις]] κατά την διάρκεια τού [[χειμώνας|χειμώνα]]. Το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από έλατα και μαυρόπευκα, ενώ έχει μεγάλο αριθμό ρεμάτων και μικρών ποταμών.
| |||