Κόρωνος Νάξου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 244:
Τα περισπώμενα ρήματα προφέρονται συνηρημένα και διατηρείται η διάκριση συζυγίας (αγαπώ, αγαπάς αλλά κουνώ κουνείς και πορπατώ πορπατείς)<br />
Στα ρήματα η συλλαβική αύξηση (ε- ή η-) διατηρείται πάντοτε ( ήχυσα, ετρώανε).<br />
Στα ρήματα
-στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο της ενεργητικής φωνής (πίναμένε, ηχύσαμένε αντί πίναμε, χύσαμε ),<br />
-στο τρίτο ενικό πρόσωπο των παρελθοντικών χρόνων της ενεργητικής φωνής ( ήτρεξένε, ήφαένε,ηφύτεψένε) και<br />
Γραμμή 279:
<br />
Το λεξιλόγιο είναι σχεδόν κοινό με το λεξιλόγιο όλων των νότιων νησιώτικων ιδιωμάτων και περιλαμβάνει και λέξεις που κληρονομήθηκαν από παλαιότερες φάσεις της γλώσσας μας (αρχαία και βυζαντινή) και δεν έχουν διατηρηθεί στη νεοελληνική κοινή και στα στεριανά ιδιώματα. Αναφέρω για παράδειγμα τις λέξεις θε να, σύντεκνος, θωρώ (=βλέπω, κοιτάζω, βάζω σκοπό, επιδιώκω), σφούνι (από το σιφούνι, σιφώνι), λινού (από το ληνός= πατητήρι), φυρός (από το πυρρός= κόκκινος). Ο τύπος ''φυρρός'' με την έννοια ''κόκκινος'' απαντάται σε παπύρους από το 159 μ.Χ.. ''Βόες δύο, μίαν μεν μελανήν την δε ετέραν φυρράν'' αναγράφεται, αναφέρει ο Ιωάννης Προμπονάς.<br />
Το λεξιλόγιο τέλος περιλαμβάνει και ελάχιστες λέξεις ιταλικής προέλευσης όπως η λέξη ριμάδα (=μεγάλης έκτασης ποίημα ή τραγούδι) και ελάχιστες επίσης λέξεις τουρκικής προέλευσης όπως η λέξη πεσκίρι (= πετσέτα) που δεν εμφανίζονται στην κοινή νεοελληνική. Προσθέτω ακόμη ότι μια ιδιωματική κυκλαδίτικη λέξη που χρησιμοποιείται στο χωριό είναι η λέξη φαραοσυκιά (= φραγκοσυκιά). Στη Θήρα και στη Σίκινο λέγεται επίσης φαραοσυκιά. Στην Ίο το [κ] γίνεται [τσ], το [ι] βρίσκεται έτσι ανάμεσα σε [σ] και φωνήεν και εκπίπτει, και η φαραοσυκιά γίνεται φαραοσυτσά.<br />
== Τα επώνυμα των Κορωνιδιατών ==
| |||