Αφθαρσία της ύλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Κλασσική μηχανική: Ίσως ακούγεται ( το άλφα γιώτα)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
Αυτό όμως απαιτεί έναν ακριβέστερο ορισμό και επιπλέον
συνήθως τού αποδίδεται κάτι πολύ παραπάνω.
Συγκεκριμένα θέλουμε να αποδόσουμεαποδώσουμε και την έννοια ότι η ύλη κατακατά βάση διατηρεί
κάποιον ιδεατό χαρακτήρα έστω και αν μεταμορφώνεται.
Δεν είναι δηλαδή απλώς μια [[αρχή διατήρησης]]
Γραμμή 13:
 
Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι δεν προκύπτει καθόλου εύκολα από την καθημερινή εμπειρία
που λέει ότι τα μέταλαμέταλλα σκουρίαζουνσκουριάζουν, το ξύλο καίγεται και ο σπόρος γίνεται δέντρο.
Περισσότερο προκύπτει από την φιλοσοφική ανάγκη να μην αποδίδουμε τις μεταβολές
σε θεϊκές δράσεις αλλά να τις αντιμετωπίζουμε ως φυσικές.
Στην αρχαία ελλάδαΕλλάδα τέτοιες ιδέες έγιναν σημαντικό στοιχείο της κοσμοθεώρησης όταν
οι φυσικοί φιλόσοφοι προσπάθησαν να μελετήσουν λογικά την φύση χωρίς να εμπλέκουν
τους θεούς.
Γραμμή 53:
σχηματίζοντας μορφές μέσα στις οποίες η κίνησή τους είναι παλμική.
 
<!-- ξεφευγονταςξεφεύγοντας λίγο από το θέμα, αν βρω καιρό θα επιστρέψω να συγηρίσωσυγυρίσω-->
Η φυσική φιλοσοφία των ατομικών φιλοσόφων ενδιαφέρεται πάρα πολύ να
εξηγήσει λογικά την παρατήρηση και τις αισθήσεις (σε αντίθεση με τους ελεάτες).
Γραμμή 95:
αφθαρσία της ύλης και αυτό γιατί η ύλη με την δυνατότητα να διαιρείται επ άπειρον
δεν θα μπορούσε να σχηματίζει σταθερές δομές αλλά θα διαλυόταν από μόνη της.
Η εναλακτικήεναλλακτική υπόθεση είναι ότι η ύλη αποτελείται από άτομα, δηλαδή διακριτά στοιχεία
ύλης που για κάποιον λόγο έχουν το χαρακτηριστικό που λέει το όνομά τους.
Η κλασσική μηχανική έχει ουσιαστική αδυναμία να προσφέρει κατανόηση της ατομικής φύσης