Ανεξιθρησκία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Kamafe (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Kamafe (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Με τον όρο '''Ανεξιθρησκία''' νοείται η κρατική ανοχή επί των πολιτών να ανήκουν στο θρησκευτικό δόγμα της αρεσκείας του. Στις μέρες μας ο όρος "ανεξιθρησκείαανεξιθρησκία" πολλές φορές διαφοροποιείται από την ''ελευθερία λατρείας'', καθότι ο δεύτερος δεν περιορίζεται στην ανοχή της ύπαρξης μιας θρησκευτικής ομάδας αλλά περιλαμβάνει και την ελευθερία στις λατρευτικές της εκδηλώσεις ή δραστηριότητες, ιδιωτικές ή δημόσιες.<ref>Βλέπε σχόλιο του Αναστασίου Μαρίνου, Επίτιμου Αντιπροέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας, στο άρθρο του [http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=12.10.2003,id=32860644 "Το τέμενος και ο σκοπός του"], φύλλο 12/10/2003 της Ελευθεροτυπίας.</ref>
 
Κατά τους ελληνικούς νόμους η "Ανεξιθρησκεία" αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα από το [[Σύνταγμα της Επιδαύρου]] το [[1822]] και ακολουθεί μέχρι σήμερα. Ωστόσο, ειδικά από το 1975 το Σύνταγμα δεν κατοχυρώνει μόνο την ανεξιθρησκεία αλλά και την ελευθερία λατρείας για τις γνωστές θρησκείες στο ελληνικό κράτος.