Ο οικοαναρχισμός έχει δεχτεί κριτική επειδή εμφανίζεταιοι ωςπαραδοσιακές «αναχωρητικός» στην παραδοσιακή σχολή τουτάσεις κοινωνικού αναρχισμού ([[αναρχοκολεκτιβισμός]], [[αναρχοκομουνισμόςαναρχοκομμουνισμός]], [[αναρχοσυνδικαλισμός]]) τον βλέπουν ως «αναχωρητικό». Πολλές φορές οι οικοαναρχικοί δεν αγωνίζονται και δεν προτάσσουν ξεκάθαρα πολιτικές ή οικονομικές θεωρίες, αλλά επικεντρώνονται σε κοινωνικά και οικολογικά ζητήματα. Στην προσπάθειά τους για δημιουργία οικοκοινοτήτων μπορούν να έρθουν σε επαφή με κοινωνικές και πολιτικές δομές της υπάρχουσας κοινωνίας (π.χ. ένα απλό χωριό της περιοχής ή έναν δήμαρχο) και να συνεννοηθούν ή να συνεργαστούν με αυτές. Αυτό αντιμετωπίζεται με έντονο σκεπτικισμό από τους παραδοσιακούς κοινωνικούς αναρχικούς, αφού αυτοί είναι οργανισμοί που τους βλέπουν και τους αντιμετωπίζουν ως εχθρούς.
