Έκσταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με τον όρο '''έκταση''' εννοείται στη [[θρησκειολογία]] και η αίσθηση ή το συναίσθημα της απόσπασης από την καθημερινή συνείδηση και υπονοεί πιθανώς μία εκτεταμένη αίσθηση αγαλλίασης, όπως3όπως απαντάται τουλάχιστον στον [[Σαμανισμός|Σαμανισμό]]. Ο [[Νεοπλατωνισμός|νεοπλατωνικός]] φιλόσοφος [[Πλωτίνος]] αντελήφθη αρχικά την έκσταση ως ανάδυση της συνείδησης πέραν των ορίων της [[ατομικότητα|ατομικότητας]] και μυστική ένωση με την υπερβατική Οντότητα . Παρόμοιες ιδέες αναπτύχθηκαν από τον Χέγκελ και εισδικά από τον [[Φρίντριχ Νίτσε]], ο οποίος μετέφερε στη σύγχρονη εποχή τη [[μύθος|μυθική]] μορφή του [[Διόνυσος|Διονύσου]], ως συμβόλου της έκστασης<ref>Kocku von Stuckrad (ed), 2006, ''The Brill Dictionary of Religion'', Vol A, Brill Leiden - Boston, 582.</ref>