Εδουάρδος του Ουεστμίνστερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Εκείνη την εποχή υπήρχαν μεγάλες διαμάχες ανάμεσα στους υποστηρικτές του πατέρα του Ερρίκου και του [[Ριχάρδος της Υόρκης|Ριχάρδου Πλανταγενέτη]] 3ου δούκα της Υόρκης για την κατοχή του Αγγλικού θρόνου. Πολλές φήμες κυκλοφορούσαν ότι δεν ήταν πραγματικός γιος του Ερρίκου, παρόλα αυτά ο πατέρας του τον νομιμοποίησε και στέφθηκε πρίγκηπας της Ουαλίας στο κάστρο του Ουίνδσωρ ([[1454]]). Το [[1460]] ο πατέρας του βασιλιάς Ερρίκος συνελήφθη από υποστηρικτές του δούκα της Υόρκης στην μάχη του Νορθάμπτον και μεταφέρθηκε στο [[Λονδίνο]]. Η Μαργαρίτα δραπέτευσε στην [[Ουαλία]] με τον 7χρονο γιο της, από εκεί πήγε στην [[Σκωτία]] όπου οργάνωσε την αντίσταση εναντίον των Υορκέζων. Όταν ο δούκας της Υόρκης σκοτώθηκε το 1460 στη μάχη του Γουέικφιλντ, ο στρατός που είχε συγκεντρώσει η Μαργαρίτα βάδισε νότια, νικώντας τον στρατό του Ριχάρδου Νέβιλ, 16ου κόμη του Γουόργουικ, ενός από τους υποστηρικτές του δούκα της Υόρκης στη '''δεύτερη μάχη του Αγίου Αλβανού'''. Συνέλαβε 2 ιππότες του Γουόργουικ και με προτροπή του ίδιου του Εδουάρδου η Μαργαρίτα τους αποκεφάλισε. Δίστασε να προελάσει προς [[Λονδίνο]], λόγω της αναρχίας που επικρατούσε στον στρατό της και τελικά οπισθοχώρησε καταφεύγοντας ξανά στην [[Σκωτία]] και τρία χρόνια αργότερα αναγκάστηκε να τραπεί σε φυγή στην [[Γαλλία]]. Εν τω μεταξύ ο μεγαλύτερος γιος του δούκα της Υόρκης Εδουάρδος είχε στεφθεί βασιλιάς της Αγγλίας ως [[Εδουάρδος Δ' της Αγγλίας|Εδουάρδος Δ’]] αλλά παντρεύτηκε κρυφά χωρίς την θέληση του προστάτη του Βάρβικ τον Δεκέμβριο του [[1470]] την [[Ελισάβετ Γούντβιλ]]. Ο Γουόργουικ έσπευσε στην [[Γαλλία]] προκειμένου να συμμαχήσει με την Μαργαρίτα του Ανζού εναντίον του Εδουάρδου Δ' και κατάφερε να τον ανατρέψει την ίδια χρονιά τοποθετώντας στον θρόνο τον πατέρα τού Εδουάρδου του Ουέστμινστερ, Ερρίκο. Αλλά την επόμενη χρονιά που ο Εδουάρδος του Ουέστμινστερ επέστρεψε με την μητέρα του στην [[Αγγλία]], ο Γουόργουικ είχε ήδη σκοτώθείσκοτωθεί στην '''μάχη του Βαρνέτ''' με αποτέλεσμα ο Εδουάρδος Δ’ να έχει επανέλθει στον θρόνο. Ο ίδιος ο νεαρός Εδουάρδος, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα, οδήγησε τα υπολείμματα του στρατού του. Λόγω της μεγάλης απειρίας του σε μάχες, ο στρατός του συνετρίβη και ο ίδιος σκοτώθηκε στην '''μάχη του Τιούκσμπερι'''.