Μελανόμορφη αγγειογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dada (συζήτηση | συνεισφορές)
μ λίγο πιο μικρές εικόνες
Philologus (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 19:
[[Image:Hydria Achilles weapons Louvre E869.jpg|thumb|left|300px|Ο Αχιλλέας παραλαμβάνει τα όπλα του από τη μητέρα του Θέτιδα. Παράσταση σε μελανόμορφη υδρία, περ. 575-550 π.Χ. Μουσείο Λούβρου, E 869]]
 
Ένα από τα σημαντικότερα στυλιστικά χαρακτηριστικά που αναπτύχθηκανσυνέχισε στοαπό μελανόμορφοτην ρυθμόπροηγούμενη παράδοση της αρχαίας ελληνικής αγγειογραφίας και ανέπτυξε περαιτέρω ο μελανόμορφος ρυθμός κατά τους δύο αιώνες της κυριαρχίας του στην αρχαία ελληνική αγγειογραφία είναι η διακοσμητικότητα, που έφτανε συχνά στη μανιεριστική επεξεργασία φυτικών μοτίβων, ενδυμάτων και λεπτομερειών του ανθρώπινου σώματος. Η ίδια τάση παρατηρείται και στη σύγχρονη αρχαϊκή γλυπτική. Η διάθεση για διακοσμητικότητα έκανε απαραίτητη και τη συμμετρία., Ηστη αφηγηματικότηταοποία υποτασσότανμπορούσε σ'να αυτόυποταχθεί τοακόμα σκοπόκαι η αφηγηματικότητα. Συχνά προσθέτονταν στις αφηγηματικές σκηνές άσχετες μορφές για να συμπληρώσουν τη συμμετρία.
 
Εξάλλου η σκιαγραφία της μελανόμορφης τεχνικής επέβαλλε σκηνές με παρατακτικά τοποθετημένες μορφές, που δεν συμπλέκονταν μεταξύ τους. Η αλληλοεπικάλυψη μελανών σκιαγραφημένων μορφών θα μείωνε τη σαφήνεια των σκηνών. Οι αγγειογράφοι της [[Ομάδα του Λεάγρου|Ομάδας του Λεάγρου]] (520-500 π.Χ.), μιας από τις τελευταίες του μελανόμορφου ρυθμού, προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα, να μιμηθούν τους σύγχρονούς τους [[Πρωτοπόροι (ερυθρόμορφη αγγειογραφία)|Πρωτοπόρους]] της ερυθρόμορφης αγγειογραφίας και να αποδώσουν περίπλοκα συμπλέγματα με κινημένες, αλληλοεπικαλυπτόμενες μορφές. Το αποτέλεσμα όμως ήταν εμφανώς κατώτερο από αντίστοιχες σκηνές στην ερυθρόμορφη τεχνική.