Άγραφος νόμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Με τον όρο "'''Άγραφος νόμος'''" (unwritten law, ungeschriebenes Recht) χαρακτηρίζεται το σύνολο των κανόνων δικαίου που
Στη σύχρονη εποχή πάντως θεωρείται κατάκτηση της [[δημοκρατία|δημοκρατίας]] και του [[κράτος δικαίου|κράτους δικαίου]] το γραπτό δίκαιο, Το γραπτό δίκαιο δημιουργεί στους πολίτες ασφάλεια δικαίου, επειδή όλοι μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανατρέξουν στο κείμενό του και να δουν με ακρίβεια τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται. Ιδιαίτερα αντιληπτό γίνεται αυτό στο χώρο του [[Ποινικό Δίκαιο|Ποινικού Δικαίου]], όπου "άγραφα" [[έγκλημα|εγκλήματα]] θα έδιναν αφορμή για αυθαιρεσία του κράτους και ανασφάλεια μεταξύ των πολιτών. Γι' αυτό και στα περισσότερα κράτη ισχύει η αρχή ''nullum crimen nulla poena sine lege scripta'' (κανένα έγκλημα και καμία ποινή χωρίς γραπτό νόμο). Σήμερα όλα τα κράτη έχουν την Επίσημη Εφημερίδα (πρβλ. [[Εφημερίδα της Κυβερνήσεως]]), στην οποία δημοσιευονται υποχρεωτικά όλοι οι νόμοι που ψηφίζει το [[Κοινοβούλιο]] και η οποία είναι προσβάσιμη σε όλους.
Αντίθετα το έθιμο είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στο [[Διεθνές Δίκαιο]] και εφαρμόζεται στις σχέσεις μεταξύ κρατών με τις ίδιες προϋποθέσεις που αναφέρθηκαν ανωτέρω (μακρόχρονη πρακτική και opinio iuris).
Στο ελληνικό Δίκαιο έθιμο δεν μπορεί να υπερισχύσει νόμου, ισχύει δηλαδή το συμπληρωτικό και όχι το καταργητικό έθιμο. Κανένα έθιμο επίσης δεν έχει ισχύ, αν συγκρούεται με τη δημόσια τάξη, με θεμελιώδεις δηλαδή κανόνες της [[έννομη τάξη|έννομης τάξης]] (π.χ. βεντέτα). Η ισχύς του εθίμου ρυθμίζεται στον [[Αστικός Κώδικας|Αστικό Κώδικα]].
[[Κατηγορία: Δίκαιο]]▼
▲[[Κατηγορία: Δίκαιο|Αγραφος νομος]]
| |||