Νταγκεροτυπία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''νταγκεροτυπία''' ή '''δαγκεροτυπία''' (Daguerreotype) υπήρξε η πρώτη πρακτική και εμπορική [[φωτογραφία|φωτογραφική]] διαδικασία και παρουσιάστηκε επίσημα από το [[Γαλλία|Γάλλο]] [[Εφεύρεση|εφευρέτη]] Λουί Νταγκέρ (Louis Daguerre) το [[1839]]. Η παραγωγή της ήταν μία εξέλιξη της ηλιογραφίας, εφεύρεσης του συνεργάτη του Daguerre, Ζοζέφ Νιέπς (Joseph Nicéphore Niépce).

Η διαδικασία παραγωγής νταγκεροτυπίας ξεκινά με την παράθεση των [[χαλκός|χάλκινων]] πλακών σε [[ιώδιο]], όπου μέσω των αναθυμιάσεων διαμορφώνεται φωτοευαίσθητο ιωδίδιο του αργύρου. Οι πλάκες πρέπει να χρησιμοποιηθούν εντός μίας ώρας. Ακόλουθα εκτίθενται από 10 έως 20 λεπτά στο φως, ανάλογα με τη διαθέσιμη φωτεινότητα. Η εμφάνιση της εικόνας επιτυγχάνεται με την έκθεση της πλάκας σε [[υδράργυρος|υδράργυρο]], θερμαινόμενο σε 75 βαθμούς της [[κλίμακα Κελσίου|κλίμακας° ΚελσίουC]]. Αυτό αναγκάζει τον υδράργυρο να συγχωνευτεί με το ασήμι.

Οι νταγκεροτυπίες δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν σε αντίγραφα και οι επιφάνειες τους ήταν εξαιρετικά λεπτές, ούτωςμε ώστεσυνέπεια για να μην καταστραφούν καλύπτονταννα καλύπτονται συχνά με γυαλί. Η εικόνα, που παρήγετο,παραγόταν εμφάνιζε το πρότυπο σε αντεστραμένηαντεστραμμένη όψη, ανάλογη με την κατοπτρική αναπαράσταση. Επιπλέον οι χημικές ουσίες, που χρησιμοποιούνταν ήταν ιδιαίτερα τοξικές.