Κήρες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
JAnDbot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Ρομπότ: Τροποποίηση: pt:Queres
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ +
Γραμμή 1:
Οι '''Κήρες''', ήτανκατά όντα τηςτην [[Ελληνική μυθολογία|ελληνικής μυθολογίας]] ήταν δαίμονες του βιαίου θανάτου, κόρες της Νύκτας. Κατά τον [[Ησίοδος|Ησίοδο]] ήταν πτερωτά πνεύματα του θανάτου και της εκδίκησης. Έφεραν μαύρες πτέρυγες, ερυθρά ενδύματα, μεγάλους κυνόδοντες και γαμψά νύχια.

Κατά την περιγραφή του Ησιόδου, "Οιοι μαύρες Κήρες, τρίζοντας τα άσπρα δόντια τους, με μάτια τρομερά, ματωμένες, αχόρταγες, μάλωναν ποια θα πάρει αυτούς που έπεφταν στις μάχες και στις ένοπλες συμπλοκές. Όλες λαχταρούσαν να πιουν το μαύρο αίμα. Όταν κρατούσαν έναν πολεμιστή που είχε πέσει νεκρός ή τραυματίας, βύθιζαν τα μεγάλα νύχια τους στη σάρκα του και η ψυχή του πήγαινε στον [[Άδης|Άδη]] και στον παγωμένο Τάρταρο, (''κρυόεντα Τάρταρον''). Αφού ρουφούσαν το αίμα του, πετούσαν το κουφάρι του πίσω τους και έτρεχαν, μέσα στο σάλαγο και τη σφαγή, να πέσουν πάνω σε καινούργια λεία".<br>
Ο μανδύας τους ήταν κατακόκκινος από το αίμα των πολεμιστών, που έπεφταν στο πεδίο της μάχης. Χτυπούσαν παντού τον άνθρωπο, τόσο στο κρεβάτι του, όσο και πάνω στα κύματα της θάλασσας. Μερικές φορές τις ονόμαζαν σκύλες και κόρες του Άδη.
Συνεπώς, ο τύπος αυτών των πνευμάτων του θανάτου πλησιάζει στον τύπο των [[Μοίρες|Μοιρών]]. Κατά την αντίληψη ότι κάθε άνθρωπος που γεννιέται είχε την Κήρα του, που σε όλη του την ζωή τον ακολουθούσε και προσδιόριζε την στιγμή του θανάτου του. Έτσι ο [[Αχιλλέας]] είχε να διαλέξει ανάμεσα στις δυο αυτές θεότητες. Η μια θα του εξασφάλιζε μακρά αλλά άδοξη ζωή αν δεν έφευγε από τον τόπο γέννησής του. Η άλλη του πρόσφερε σύντομη αλλά ένδοξη ζωή αν πήγαινε να πολεμήσει κάτω από τα τείχη της [[Τροία|Τροίας]].
 
Συνεπώς, οι Κήρες αποτελούσαν, αλληγορικά, τις ανθρωπόμορφες εκείνες δυνάμεις που επιφέρουν το μοιραίο τέλος των βαριά τραυματισμένων καθώς και την τελευταία όψη αυτών, όπως π.χ. οι ανοικτές πληγές, η ακατάσχετη αιμοραγία, ο ιδρώτας, ο βογγυτός κ,λπ. Κατ΄ έννοια οι Κήρες αποτελούν το αυτό που λέγεται σήμερα "κακιά μοίρα" που κατά τη λαϊκή αντίληψη συνοδεύει τον κάθε άνθρωπο σε όλη του τη ζωή μέχρι να της δοθεί η ευκαιρία να προσδιορίσει τον βίαιο θάνατό του.
Οι Κήρες, που ο [[Απολλώνιος ο Ρόδιος]] τις ονομάζει "γρήγορες σκύλες του Άδη, που από τις ομίχλες όπου περιστρέφονται, ρίχνονται πάνω στους ζωντανούς", ήταν δαίμονες που τις φοβόνταν όλοι κι ήταν πάντοτε έτοιμες να ορμήσουν. Κανένας θνητός δεν μπορούσε να γλιτώσει από τις Κήρες. Διέτρεχαν τα πεδία των μαχών μαζί με τους γύπες και σκόρπιζαν προς κάθε κατεύθυνση την καταστροφή.
Έτσι ο [[Αχιλλέας]] είχε να διαλέξει ανάμεσα στη καλή μοίρα και στη κακή μοίρα. Η μια θα του εξασφάλιζε μακρά ζωή με άδοξο τέλος αν δεν έφευγε από τον τόπο της γέννησής του και δεν εκτείθετο σε κινδύνους, ενώ η άλλη του πρόσφερε σύντομη ζωή με ένδοξο τέλος, και εξ αυτού αθανασία, αν πήγαινε να πολεμήσει κάτω από τα τείχη της [[Τροία|Τροίας]].
 
Οι Κήρες, που οΟ [[Απολλώνιος ο Ρόδιος]] ονομάζει τις ονομάζειΚήρες "γρήγορες σκύλες του Άδη, που από τις ομίχλες όπου περιστρέφονται, ρίχνονται πάνω στους ζωντανούς", ήταν δαίμονες που τις φοβόνταν όλοι κι ήταν πάντοτε έτοιμες να ορμήσουν. Κανένας θνητός δεν μπορούσε να γλιτώσει από τις Κήρες. Διέτρεχαν τα πεδία των μαχών μαζί με τους γύπες και σκόρπιζαν προς κάθε κατεύθυνση την καταστροφή.
 
{{Όντα Ελληνικής μυθολογίας}}
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Κήρες"