Ιστορικό μυθιστόρημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 41:
Η ιστορική μυθιστορία μπορεί να επικεντρώνεται σε ιστορικούς ή φανταστικούς χαρακτήρες ατόμων, αλλά κανονικά αντιπροσωπεύει μια σοβαρή και επίπονη προσπάθεια, που βασίζεται σε μια συστηματική έρευνα ή τουλάχιστον σε μια σοβαρή μελετηρή ανάγνωση ιστορικών στοιχείων, για να αναπτυχθεί ένας μύθος μέσα στο ιστορικό παρελθόν, όπως αυτό γίνεται κατανοητό από τους σύγχρονους του συγγραφέα.
[[File: Balzac.jpg|thumb|right|Honoré de Balzac συγγραφέας μεταξύ άλλων του ιστορικού μυθιστορήματος «Οι Σουάνοι»]] από τα διεθνώς αναγνωρισμένα ως κυρίαρχα ιστορικά μυθιστορήματα, το «Πόλεμος και Ειρήνη»
Εκτός από την ιστορικότητα του κειμένου του, ο συγγραφέας θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά την καθημερινότητα της εποχής του. Π.χ. πώς έτρωγαν, πώς προσφωνούνταν, που περνούσαν τη μέρα τους – αν υπήρχαν δηλαδή καφενεία, χάνια και άλλοι τόποι συνάντησης και επικοινωνίας – ακόμα και πώς… βρίζονταν όταν καβγάδιζαν.
Τον προπερασμένο αιώνα όταν καθιερώθηκε ο όρος μυθιστόρημα, μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα, συμβιβαστήκαμε πολύ πιο εύκολα με τον χαρακτηρισμό «ιστορικό μυθιστόρημα», απ’ όσο με το καθεαυτού μυθιστόρημα, του οποίου η ονομασία είχε κατηγορηθεί ως εφάμιλλη με τους άνευ νοήματος όρους «βορειονότιος», «θερμοκατεψυγμένος», «σκοτόφως» και άλλους.
| |||