Ιστορικό μυθιστόρημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 27:
Όμως, έπρεπε να προϋπάρξει η ιστορία ως επιστήμη – που θα έδινε το εξακριβωμένο περιεχόμενο των ορίων της – και το μυθιστόρημα ως έργο Τέχνης - που θα έδινε την ανάλογη λογοτεχνική μορφή - για να καταστεί δυνατό να αναπτυχθεί το ιστορικό μυθιστόρημα ως ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος.
Η ιστορική επιστήμη θεμελιώθηκε στην Αγγλία τον 18ο αιώνα, κυρίως με τους David Hume, William Robertson και Edward Gibbon.
[[File:Count Tolstoy, with hat.jpg|thumb|left|Φωτογραφία του Λέοντα Τολστόι, αγνώστου χρονολογίας λήψης, με χειμερινή ενδυμασία]] από τα διεθνώς αναγνωρισμένα ως κυρίαρχα ιστορικά μυθιστορήματα, το «Πόλεμος και Ειρήνη»
Βεβαίως υπήρξαν και αρκετοί άλλοι πριν από τον Scott που έγραψαν μυθιστορήματα με θέματα ιστορικά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είχαν σχέση ούτε με την ιστορία ούτε με το μυθιστόρημα. Ήταν μακροσκελή αφηγήματα με ιστορικά πρόσωπα περιπεπλεγμένα σε απίθανες περιπέτειες, που δεν σέβονταν καθόλου ούτε την ιστορική ακρίβεια, ούτε τη μυθιστορηματική γραφή.
Ο [[Walter Scott|Ουώλτερ Σκοτ]] διέπρεψε στο ιστορικό μυθιστόρημα γιατί ήταν πολυμαθής, ιστορικός και αρχαιολόγος και είχε το χάρισμα να μπορεί να αφηγείται γλαφυρά και «ζωντανά», ως πραγματικός δημιουργικός λογοτέχνης. Αυτός ο Σκωτσέζος συγγραφέας διάβαζε άπληστα, είχε βαθιές ιστορικές και αρχαιολογικές γνώσεις, αγαπούσε και μελετούσε με πάθος το παρελθόν και είχε το θείο δώρο να μπορεί να διηγείται με άνεση και να αναπλάθει με την επινοητική φαντασία του, ό,τι του έκαναν γνωστό τα διαβάσματα και οι μελέτες του.
Τελικά, αν και ο Σκοτ δεν παύει να είναι ένας μεγάλος καινοτόμος, οι ιδέες του δεν γεννήθηκαν εκ του μηδενός. Ήταν το απαύγασμα των ρομαντικών ιδεών πάνω στις αξίες της ελεύθερης βούλησης.
===Θεράποντες του ιστορικού μυθιστορήματος===
| |||