Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Μπεσίκτας»

Η περιοχή αποτελεί φυσικό καταφύγιοορμητήριο πλοίων, καθώς προστατεύει σχετικά από τους βορειοανατολικούς ανέμους της περιοχής. Έτσι, χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο πλοίων ήδη από τους [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|ελληνικούς]] και [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|βυζαντινούς]] χρόνους. Η ονομασία ''διπλοκιόνιον'' παραπέμπει στους κίονες ελλιμενισμού πλοίων που βρίσκονταν εκεί.

Στους χρόνους των ελληνικών αποικιών βρισκόταν κοντά στην αποικία του [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντίου]], ενώ στην περιοχή βρίσκονταν και άλλοι, απομονωμένοι μεταξύ τους, οικισμοί. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους βρισκόταν εκτός των τειχών, βορείως της Πόλης, και ήταν έτσι εκτεθειμένο σε επιδρομείς από τη [[Μαύρη Θάλασσα]]. Παρά ταύτα, είχαν χτιστεί εκεί πολλές εκκλησίες, μοναστήρι, καθώς και το θερινό ανάκτορο του Αγίου Μάμα. Κατά την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανική]] περίοδο, ο στόλος αγκυροβολούσε στην περιοχή και έλεγχεήλεγχε τη Μαύρη Θάλασσα, οπότε και οι επιδρομές σταμάτησαν. Ο ίδιος ο φοβερός [[Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα]] είχε κτίσει εκεί το παλάτι του και ένα [[τζαμί]].