Αποσταλινοποίηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Στάλιν είχε κυβερνήσει τη χώρα με σιδηρά πυγμή από το [[1922]], όταν ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΣΕ λόγω της βαριάς ασθένειας του [[Λένιν]], έως το [[1953]] που απεβίωσε - για να εδραιώσει την εξουσία του είχε εξολοθρεύσει σχεδόν το σύνολο της ιστορικής ηγεσίας του κόμματός του<ref>Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι Στάλιν - Ζαν-Ζακ Μαρί, εκδ. Οδυσσέας, 2003, ISBN 960-2104-50-3. Πλήρης βιογραφία και ανάλυση της πολιτικής του.</ref>. Αποκορύφωμα ήταν οι διαβόητες [[Δίκες της Μόσχας]] ([[1936]] - [[1938]]) που οδήγησαν με συνοπτικές διαδικασίες επιφανείς μπολσεβίκους και ήρωες της [[Ρωσική Επανάσταση|Επανάστασης]] στο εκτελεστικό απόσπασμα, με εξωφρενικά κατηγορητήρια για [[Τροτσκισμός|τροσκισμό]] ή [[Κατασκοπία|κατασκοπία]] υπέρ των [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανών]]<ref>Le Livre Rouge sur les proces de Moscou - Λέον Σεντόφ, Παρίσι, 1936. ΓράφτηκεΓράφθηκε από τοντο γιο του Τρότσκι μετά τις δύο πρώτες δίκες. Ολόκληρη η αγγλόγλωσση έκδοση του βιβλίου (''[http://www.ucc.ie/acad/appsoc/tmp_store/mia/Library/history/etol/writers/sedov/works/red/index.htm Red Book on the Moscow Trials] - εκδ. New Park, 1980'') είναι διαθέσιμη στον ιστοχώρο του University College Cork.</ref>.

Αλλά και πέρα από τα υψηλά κλιμάκια, για τον απλό λαό η σταλινική περίοδος ήταν μία περίοδος υπέρμετρης καταστολής και παντοκρατορίας των μυστικών υπηρεσιών. Πάνω από τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι<ref>[http://hebdo.nouvelobs.com/hebdo/parution/p2015/articles/a201908-.html Comment juger Staline] - άρθρο της Ιταλίδαςιταλίδας κομμουνίστριας Ροσάνα Ροσάντα στο ''Nouvel Observateur'', τ. 2015.</ref> σύρθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα ή σε εξοντωτική καταναγκαστική εργασία στα [[γκουλάγκγκούλαγκ]], μόνο και μόνο επειδή διατυπώθηκαν υποψίες για την ακεραιότητά τους ή την αφοσίωσή τους στην ηγεσία. Χαρακτηριστικό (και ενδεικτικό για αμέτρητες παρόμοιες περιπτώσεις) είναι το παράδειγμα του δημοφιλούς [[Τενόρος|τενόρου]] Βαντίμ Κόζιν, ο οποίος εξορίσθηκε στα [[Χρυσωρυχείο|χρυσωρυχεία]] του [[Περιφέρεια Μαγκαντάν|Μαγκαντάν]], επειδήδιότι δενδε συμπεριελάμβανε στα [[Συναυλία|κονσέρτα]] του [[Ύμνος|ύμνους]] για τοντο Στάλιν.!<ref>[http://arthistoryclub.com/art_history/Vadim_Kozin Βιογραφία του Βαντίμ Κόζιν] στο Arthistoryclub.com</ref>

Επίσης σε διεθνές επίπεδο η εικόνα της ΕΣΣΔ έγινε διαφορετική. Παρά τις προσπάθειες των δυτικών κυβερνήσεων να τον εμφανίσουν ως τον ''άξεστο χωριάτη του [[Περιφέρεια Κουρσκ|Κουρσκ]]'' εξ' αιτίας της αυθόρμητης και συχνά αντισυμβατικής συμπεριφοράς του<ref>[http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/september/29/newsid_3087000/3087171.stm Khrushchev anger erupts at UN] - η διάσημη διαμαρτυρία στην Ολομέλεια του ΟΗΕ. Από ανταπόκριση του ''BBC'', 29/09/1960</ref>, ο Χρουστσιόφ έστρεψε τους προβολείς στη χώρα του. Για μεγάλη μερίδα της παγκόσμιας κοινής γνώμης, η σύγκριση στη δεδομένη συγκυρία ήταν καταλυτική: οι μεν σοβιετικοί «διόρθωναν» το σοσιαλιστικό πείραμα εμπλουτίζοντάς το με ατομικές ελευθερίες, οι δε ΗΠΑ ακολουθούσαν την αντίθετη πορεία περιστέλλοντας το δικαίωμα έκφρασης με τη «[[Μαύρη Λίστα (ΗΠΑ)|Μαύρη Λίστα]]».