Προφορική λογοτεχνία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το έργο που εντάσσεται στη λαϊκή παράδοση είναι ομαδικό. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν υπαρχεί δημιουργός, εκείνος που εμπνεύστηκε το έργο, αλλά ότι ταυτίζεται με την κοινωνία όπου ζει. Στο έργο του δεν εκφράζει τις προσωπικές του εμπειρίες, αλλά τη γενική αντίληψη που έχει για τον κόσμο η κοινωνική ομάδα όπου ανήκει. Δεν προσπαθεί να επινοήσει νέα θέματα, δεν έχει προσωπικό ύφος. Για τον λόγο αυτόν, το έργο της λαϊκής παράδοσης αφενός εκφράζει τις κοινές αντιλήψεις και αφετέρου δεν τελειώνει μόλις φύγει από τα χέρια του δημιουργού του. Περνάει στη χρήση των πολλών, που το κατεργάζονται και το προσαρμόζουν ακόμα περισσότερο στο κοινό αίσθημα. Από την άλλη πλευρά, στα έργα της λόγιας παράδοσης οι γνώσεις, οι σκέψεις, τα συναισθήματα και τα έργα των ανθρώπων συχνά παραδίδονται με την υπογραφή και τη σφραγίδα μιας προσωπικότητας και αναγνωρίζουμε σε αυτά, εκτός από την πείρα, το ιδίωμα του συγκεκριμένου ατόμου που το δημιούργησε. Το έργο της λόγιας παράδοσης διαποτίζεται βέβαια από τις ιστορικές πραγματικότητες και τις καλλιτεχνικές τάσεις της εποχής και του τόπου, εκφράζει όμως τον τρόπο με τον οποίο βλέπει, συναισθάνεται και εξηγεί τον κόσμο ο δημιουργός του. Εκφράζει δηλαδή, τις ατομικές εμπειρίες του δημιουργού του. Η λαϊκή και η λόγια παράδοση συνδέονται καθώς παρατηρείται μια αδιάκοπη ανταλαγήανταλλαγή μεταξύ τους. Εκείνο που προσδιορίζει πότε υπερισχύει και πότε όχι ο λαϊκός πολιτισμός είναι η μορφή της κοινωνίας.